کلثوم حیدری - کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
صدیقه حیدری نژاد - استاد تمام دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
مرجان صفاری - استادیار دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
امین خطیبی - استادیار دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر اوقات فراغت جدی بر دلبستگی-مکانی ورزشکاران آماتور بود. روش تحقیق از منظر هدف، کاربردی و از حیث نحوه ی گردآوری داده ها همبستگی و با مدل سازی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش، تمام ورزشکاران آماتور مجموعه فرهنگی ورزشی انقلاب بودند که سابقه عضویت حداقل ۶ ماه را داشتند. جهت تعیین حجم نمونه براساس اهداف و فرضیات تحقیق، از نرم افزار PASS استفاده شد، به روش نمونه گیری در دسترس پرسشنامه ها بصورت داوطلبانه در میان نمونه توزیع گردید، در نهایت تعداد ۳۳۴ پرسشنامه برای تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل دو پرسشنامه استاندارد، اوقات فراغت جدی گولد و همکاران (۲۰۰۸) و پرسشنامه دلبستگی مکانی کایل و همکاران (۲۰۰۵) بود، در یک مطالعه مقدماتی ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی پرسشنامه ها ۹۵۱/۰ محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ و Smart PLSنسخه ۳ بهره گرفته شد. یافته ها نشان داد ۲۱ درصد از تغییرات دلبستگی مکانی از طریق اوقات فراغت جدی قابل تبیین است. همچنین مدل معادلات ساختاری تاثیر اوقات-فراغت جدی بر دلبستگی مکانی ورزشکاران آماتور از برازش کافی برخوردار بود (۰۵۹/۰ SRMR). یافته های این تحقیق نشان داد؛ جدیت در اوقات فراغت منجر به دلبستگی مکانی ورزشکاران آماتور می-شود و می تواند مشارکت در فعالیت های جسمانی را افزایش دهد؛ به عبارت دیگر، یکی از شیوه های تاثیر بر انتخاب های رفتار فراغتی مردم استفاده از پیگیری نظام مند اوقات فراغت و ایجاد دلبستگی به اماکن ورزشی تفریحی است.

رفتار فراغتی, اوقات فراغت جدی, دلبستگی مکانی, ورزشکاران آماتور