سیاست منع اشاعه در کابینه‎های بعد از جنگ سرد آمریکا (کلینتون، بوش و اوباما)

تلاش‎های منع اشاعه و کنترل تسلیحات را میتوان در زمرهی ابزارهایی دانست که به‎منظور پیادهسازی راهبرد امنیت ملی آمریکا بهکار میروند. از این زاویه، اثربخشی چنین سازوکارهایی را باید در پرتو ارتقای شفافیت، فراهمسازی امکان واپایش اقلام و فناوریهای دومنظوره و محدودسازی هرگونه تلاش برای تولید و اشاعهی سلاح‎های کشتارجمعی مورد توجه قرار داد. در این ارتباط، پژوهش حاضر با توجه به این پرسش که «سیاست منع اشاعه از چه اهمیت و جایگاهی در کابینه‎های بعد از جنگ سرد آمریکا برخوردار بوده است؟»، در صدد به آزمون کشیدن این فرضیه است که «رویکرد منع اشاعه در رفتار خارجی و امنیتی آمریکا در دورهی بعد از جنگ سرد، از تداوم و تکامل خاصی برخوردار بوده که بر اساس آن ایالات متحده در راستای اجرایی نمودن راهبرد امنیت ملی خود، به‎دنبال اعمال نفوذ بر روند کلی حاکم بر کنترل صادرات و رژیم‎های بین‎المللی منع اشاعه می‎باشد». مقالهی حاضر توصیفی- علی بوده و اطلاعات موردنیاز آن نیز از طریق منابع کتابخانهای و جستجوی اینترنتی در پایگاههای معتبر جمعآوری گردیده و سپس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

Keywords:

منع اشاعه , مبارزه با تروریسم , نهادگرایی نولیبرال , رژیم‎های بین‎المللی , برتری جویی