مهدی محمدی - art university of tehran
احمد تندی - art university of tehran
امیر مازیار - art university of tehran

هنر دوره سلجوقی از درخشان­ترین و برجسته­ترین دوره­های تاریخ هنر ایران است و پیشرفت قابل­توجهی در همه هنرها ازجمله سفالینه­های این دوره رخ داده است. استفاده از بدنه­های جدید دست­ساز به­نام بدنه­های جسمی و لعاب­های قلیایی منجر به هماهنگی و یکدستی ترکیب بدنه و لعاب گردید که این امر خود به گسترش تکنیک­های تزیینی و توانایی­های فنی سفال­گران ایرانی کمک کرد. مقاله حاضر با روش توصیفی­­تحلیلی به مطالعه و طبقه­بندی سفالینه­های این دوره پرداخته و ضمن بررسی فناوری­های به­کاررفته در سفالینه­های این دوره، ازجمله فناوری ساخت بدنه­های جدید، انواع ظروف این دوره را معرفی می­نماید. ظروف سفید با انواع تزیینات؛ ظروف رنگی با لعاب تک رنگ در طیف­های مختلف آبی، فیروزه ای، زرد، قهوه ای، بنفش و ارغوانی؛ ظروف سایه­نما ؛ ظروف زیرلعابی که با نقاشی در زیر لعاب رنگی و بی­رنگ انجام می­شد و اوج آن ­را می­توان در این دوره مشاهده نمود؛ زرین­فام­ها در سه سبک درشت­نقش، ریزنقش و کاشان؛ و مینایی­ها (رولعابی) که با تکنیک نقاشی روی لعاب انجام می­گرفت، مهم­ترین تولیدات سفالینه­های این دوره را شکل می­دهند.

Stonepaste, Alkaline glaze, underglaze, lustrewares, Minaii, بدنه های جسمی, لعاب های قلیایی, زیرلعابی, زرین فام, مینایی