علی بیات - University of Zanjan
احمد عصار عنایتی - University of Zanjan
عظیمه توشنی - University of Zanjan

در این مقاله، عمق اپتیکی هواویز اندازه­گیری شده با سنجنده های کالیوپ، مادیس، میزر و امی  با داده های شیدسنج خورشیدی مستقر در دانشگاه تحصیلات تکمیلی زنجان، از دسامبر سال ۲۰۰۹ تا دسامبر سال ۲۰۱۳ مقایسه و صحت سنجی شده است. رگرسیون خطی، میانگین مربعات خطا و میانگین خطای مطلق بین اندازه­گیری­های سنجنده­های فضابرد و سنجنده زمین­پایه محاسبه شده است. همچنین تخمین رو به بالا و تخمین رو به پایین تعیین شد. نتایج نشان می­دهند که سنجنده کالیوپ و میزر به ترتیب بیشترین همبستگی (۶۱/۰ و ۵۴/۰) را با اندازه گیری های زمین پایه بر فراز منطقه زنجان دارد. سنجنده­های میزر، کالیوپ و امی به ترتیب نزدیکترین داده­های عمق اپتیکی را نسبت به اندازه­گیری­های شیدسنج خورشیدی (شیب خط برازش شده به ترتیب برابر ۶۸/۰، ۶۱/۰ و ۵۹/۰) دارند که نشان دهنده مدل مناسب استفاده شده در سنجنده­ها برای استخراج عمق اپتیکی هواویزها است. همچنین کمترین عرض از مبداء خط برازش شده مربوط به داده­های سنجنده مادیس است. میانگین عمق اپتیکی هواویزهای اندازه­گیری شده با سنجنده­های فضابرد و سنجنده زمین پایه نشان می­دهد که سنجنده­های مادیس و کالیوپ دارای تخمین رو به پایین (به ترتیب ۳۲/۰ و ۸۳/۰) و سنجنده­های امی و میزر دارای تخمین روبه بالا (به ترتیب ۲۳/۱ و ۰۸/۱) نسبت به شیدسنج خورشیدی دارند. 

Aerosol, optical depth, modis, Sun-photometer, عمق اپتیکی, هواویز, مادیس, شیدسنج خورشیدی.