سنجش میزان تاب آوری شهرهای ساحلی با تاکید بر نقش گردشگری نمونه موردی: شهرهای ساحلی غرب استان مازندران

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی وضعیت تاب آوری شهری در شهرهای ساحلی غرب استان مازندران در شرایط اوج سفر انجام شده است. لذا از نظر ماهیت یک تحقیق توصیفی تحلیلی، به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی-توسعه ای و مبتنی بر روش پیمایشی و میدانی می باشد. شیوه گردآوری داده های تحقیق، مبتنی بر روش کتابخانه ای، اسنادی و شیوه پیمایش میدانی (ابزار پرسشنامه) بوده است. محدوده مورد مطالعه شهرهای ساحلی غرب استان مازندران (شهرهای نور، نوشهر، چالوس، تنکابن و رامسر) می-باشد. جهت ارزیابی وضعیت تاب آوری شهری و ابعاد مختلف آن از آزمون آماری تی یکطرفه استفاده شده است. سپس شهرهای نمونه با روش تصمیم گیری چند معیاره ایداس براساس وضعیت تاب آوری شهری و ابعاد آن با یکدیگر مقایسه و رتبه بندی شده اند. در مراحل تحقیق از نرم افزارهای Excel، Spss و GIS استفاده گردید. یافته های نهایی تحقیق با توجه به نتیجه کلی آزمون تی یکطرفه برای مجموعه ابعاد تاب-آوری شهری، مبین تاب آوری ضعیف شهرهای ساحلی غرب استان مازندران در شرایط پیک سفر است. همچنین براساس نتایج تکنیک ایداس از پنج شهر مورد مطالعه سه شهر در گروه های ضعیف یعنی «وضعیت تاب آوری پایین و عدم تاب آوری» قرار دارند. بنابراین می توان وضعیت تاب آوری شهری در شهرهای ساحلی غرب استان مازندران را بر اساس شاخص های این تحقیق ضعیف و نامطلوب ارزیابی نمود.

Keywords:

resilience , coastal cities , Mazandaran , tourism , تاب آوری , شهرهای ساحلی , مازندران , گردشگری