روشی برای برآورد ضریب پارکینگ کاربری های مختلف (مطالعه موردی: شهر تهران)

برآورد میزان تقاضای پارکینگ در شبکه معابر شهری، یکی از مسائل مهم سیستم حمل و نقل به خصوص حمل و نقل شخصی به شمار می آید. یکی از ساده ترین روش ها برای برآورد تقاضای پارکینگ، استفاده از جداولی می باشد که میزان تقاضای پارک به ازای واحد مساحت کاربری های مختلف را بدست می دهد. با توجه به اهمیت موضوع برای کلانشهر تهران، در این تحقیق سعی می گردد تا برآوردی از این سرانه ها برای شهر تهران صورت پذیرد. در این تحقیق تلاش شده است تا روشی به منظور تعیین ضریب پارکینگ پیشنهاد شود که قابلیت در نور گرفتن تغییرات احتمالی آینده در شبکه معابر و نیز شبکه حمل و نقل همگانی را نیز داشته باشد. بنابراین با توجه به آنکه تقاضای پارک هر ناحیه، حاصل کاربری های واقع در آن ناحیه می باشد، ایجاد یک ارتباط میان کاربری های مذکور و تقاضای پارک مورد توجه قرار گرفت. بر این اساس یک مدل ریاضی تدوین گردید که بر اساس آن، ضرایب پارک بگونه ای تعیین گردد که تفاوت میان تقاضای پارک بر اساس روش پیشنهادی برآورد تقاضای پارک و نیز برآورد تقاضای پارک بر اساس ضرایب پارک کمینه شود. در نهایت بر این اساس ضرایب پارک کاربری های مختلف در شهر تهران به عنوان نمونه مطالعه بدست آمد. بر اساس نتایج روش پیشنهادی ضریب پارکینگ به ازای هر ۱۰۰ مترمربع کاربری های اداری، تجاری، آموزشی و تفریحی به ترتیب ۲.۱، ۳.۳، ۰.۶ و ۲.۶ بدست آمده است. مقایسه این ضرایب با ضرایب پارکینگ در تحقیقات سایر شهرها، بیانگر مطابقت کامل الگوی بدست آمده با نتایج حاصل از آنها به ویژه برای کاربری های اداری و تجاری می باشد.

Keywords:

تقاضای پارک , ضریب پارک , ناحیه پارکینگ