تبیین الگوی حکمرانی خوب در مدیریت شهری (مطالعه موردی شهر تهران)

رشد بی رویه شهرنشینی و افزایش جمعیت آنها، افزایش مطالبات شهروندان را در پی داشته و این موضوع بتدریج منجر به کاهش مشروعیت حاکمیت می شد، همین کافی بود تا دولت مردان در پی یافتن راه حل هایی برای این مسئله باشند، از جدیدترین رویکردها برای حل این مسئله می توان به استقرار حکمرانی خوب در جلب رضایت عمومی اشاره کرد. تجربه پیاده سازی نظام مدیریت شهری در کشورهای مختلف نشان می دهد که موفقیت نظام های توسعه یافته به شدت تحت تاثیر مدل حکمرانی است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ گردآوری اطلاعات توصیفی پیمایشی است. در این پژوهش با استفاده از مدل حکمرانی خوب بانک جهانی و مصوبه سیاست های تدوین برنامه پنج ساله سوم شهرداری تهران از سوی شورای اسلامی شهر تهران به تعریف و تحلیلی جامع از حکمرانی خوب شهری و بررسی نقش این سیاست ها در مدیریت شهری پرداخته شد. بر اساس نتایج به دست آمده مشخص گردید، که مولفه های حکمرانی خوب شهری تاثیر مثبت و معناداری بر سیاست های مدیریت شهری دارند، و در میان سیاست های ابلاغی، سیاست های کاهش و رفع آلودگی هوا و کاهش ترافیک و توسعه حمل و نقل عمومی دارای بیشترین تاثیر و سیاست سلامت اجتماعی و سبک زندگی دارای کمترین تاثیر در حکمرانی خوب شهری است.

Keywords:

مدیریت شهری , حکمرانی , حکمرانی خوب , حکمرانی خوب شهری