سنجش و ارزیابی کیفیت و دسترسی پیاده روها در راستای توسعه حمل و نقل همگانی محور (TOD) مطالعه موردی شهر اصفهان

در سال های اخیر، راهبردهای توسعه ی فضای شهری و ایجاد مکان های قابل استفاده برای افزایش سهم حمل و نقل همگانی و افزایش پیاده روی، مورد توجه قرار گرفته است. در اصول کلی TOD مواردی چون پیاده روی و تنوع کاربری از عناصر ثابت طرح محسوب می شود. در این مطالعه پیاده گذرها و پیاده روهای ناحیه های اطراف ۱۰۳ ایستگاه خطوط مترو و سامانه اتوبوس تندرو شهر اصفهان در شعاع ۶۰۰ متری مورد ارزیابی قرار گرفت. هدف از طرح این موضوع، از یک جهت بررسی اهمیت دسترسی مناسب و راحت کاربران پیاده به ایستگاه های حمل و نقل عمومی و از سوی دیگر کیفیت پیاده روها برای گرایش مردم به سفرهای پیاده است. روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی- توصیفی می باشد. جمع آوری اطلاعات به صورت بازدید میدانی بوده و از طریق معیارهای مختلف به سنجش جنبه های مختلف کیفی و کمی پیاده گذرها پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که از ۹ مولفه اصلی سازنده کیفیت پیاده رو، ۳ مولفه ی مبلمان پیاده رو، روسازی معابر و پوشش گیاهی در رده ی کیفی خوبی برای شهر اصفهان قرار می گیرند. بهترین وضعیت پیاده گذرها و امکانات ایستگاه های حمل و نقل همگانی را مناطق مرکزی، جنوبی و قسمتی از شرق شهر اصفهان تشکیل می دهند. همچنین براساس شاخص دسترسی پیاده، مناطقی که از قدمت بالایی برخوردار هستند، دسترسی به پیاده رو خوبی دارند. در مقابل مناطق جنوبی، جنوب شرقی و شرق اصفهان که جدیدتر هستند از پیاده روهای کمتری برخوردار هستند.

Keywords:

کیفیت پیاده رو , سیستم حمل و نقل عمومی , دسترسی , توسعه حمل و نقل همگانی محور