اثرات فیزیولوژیک و عملکرد رفتاری راننده حین رانندگی پس از قطع مکالمه با تلفن همراه در شبیه ساز رانندگی

بار کار شناختی ناشی از مکالمه با تلفن همراه یک فاکتور کلیدی در بروز حوادث ترافیکی است. مطالعات متعددی در خصوص اثرمکالمه با تلفن همراه بر عملکرد رانندگی و بروز حوادث ترافیکی انجام شده است. اما آنچه کمتر به آن پرداخته شده، اثر محتوای انواع مکالمات و ماندگاری اثرات شناختی ناشی از مکالمه با تلفن همراه است. این مطالعه با هدف تعیین اثر انواع مختلف مکالمه بر پاسخ فیزیولوژیک و عملکرد رفتاری رانندگی در حین و پس از مکالمه می باشد. ضربان قلب و شاخص تغییرپذیری ضربان قلب (پاسخ فیزیولوژیک) و انحراف از خط وسط جاده و فاصله نسبی بین دو خوردو (عملکرد رانندگی) ۳۴ (مرد و زن) در شبیه ساز رانندگی ثبت شد. در این مطالعه، از سه نوع مکالمه (طبیعی، شناختی و هیجانی) استفاده شد. شرکت کنندهگان در شبیه ساز رانندگی پراید در سه آزمون شرکت کردند. هر حالت آزمون شامل ۱۵ دقیقه بود که شامل سه شرایط ۵ دقیقه ای (رانندگی بدون مداخله (زمینه)، رانندگی و مکالمه (دو تکلیفی) و رانندگی پس از مکالمه به منظور ردیابی اثرات مکالمه بود. از سناریو تعقیب خودرو استفاده شد و سرعت خودرو در هر سه آزمون۱۱۰ کیلومتر بر ساعت در نظر گرفته شد. نتایج نشان میدهد مکالمات طبیعی فاقد اثرات معنادار بر پاسخ فیزیولوژیک میباشد. همچنین مکالمه هیجانی ضمن اثر قابل ملاحظه بر پاسخ فیزیولوژیک و عملکرد رانندگی در حین مکالمه، پس از قطع مکالمه نیز دارای اثرات تخریب کننده عملکردی معناداری می باشد. بنابراین می توان گفت، محتوای مکالمه با تلفن همراه تعیین کننده میزان بارکارشناختی تحمیل شده بر راننده می باشد و با توجه به ماندگاری اثرات ناشی از مکالمه، پس از قطع مکالمه با تلفن همراه همچنان ریسک بروز حوادث ترافیکی بالا می باشد.

Keywords:

تلفن همراه , شبیه ساز رانندگی , عملکرد رفتاری , بارکارشناختی