مکانیابی و تاثیر پایانه های غیر متمرکز(اقماری) شهر تهران در تاب آوری زیست محیطی

یکی از حوزه های مرتبط با مدیریت شهری، بخش حمل و نقل شهری می باشد. در جهان امروز، بخش حمل و نقل از جمله بخش های زیربنایی توسعه پایدار در هر جامعه است. در حقیقت حمل و نقل با ایفای نقش رابط میان بازار تولید و بازار مصرف به مثابه پلی بین بخش های مختلف جامعه به سوی توسعه ایفای نقش می نماید. در سال های اخیر به دلیل رشد روز افزون جمعیت، عدم آمایش سرزمین و پراکندگی جوامع از مراکز اصلی شهر نیاز شدیدی به بروزرسانی ساختارهای حمل و نقلی در بسیاری از کشورها از جمله ایران احساس می شود و این در حالی است که بودجه , و زیر ساخت های دولتی برای توسعه به صورت متعارف محدود و غیر بهینه هستند. به همین دلیل دولت ها تلاش کردند تا با زیر ساخت های موجود بیشترین بهره وری را داشته باشند. شاخص هایی الزامی در مکان یابی پایانه های اقماری باعث می شود علاوه بر استفاده از ظرفیت های موجود شهری و افزایش درآمد پایدار، در تاب آوری زیست محیطی شهر نیز تاثیربسزایی داشته باشد. نتیجه این مطالعات با توجه به الزامات مکانی ایستگاه ها به روش دلفی و AHP بمنظور مقایسه زوجی و دودویی لایه ها مشخص گردیده و سپس موقیعت مکانی و توصیفی هر یک از لایه ها در محیط GIS تهیه و آماده سازی شده و با بهره گیری از روش منطق فازی و شاخص های وزنی ارزش گذاری لایه های اطلاعاتی انجام شده و در محیط GIS همپوشانی، اولویتبندی و در نهایت ۷۹ نقطه برای شهر تهران انتخاب شده است که در حال حاضر ۳ الویت اول در حال اجرا می باشد. شایان ذکر است تاثیر در شاخص های تاب آوری محیط زیستی سنجیده شده در این مقاله، با تحلیل پرسشنامه خبرگان کاهش آلودگی هوا بیشترین تاثیر را با ضریب ۰/۸۴ به خود اختصاص داده است.

Keywords:

پایانه های اقماری , پایانه های غیر متمرکز , مکان یابی , تاب آوری زیست محیطی