سیاوش خداپرست - استادیار گروه علوم ورزشی و تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران
وحید بخشعلی پور - مدرس دانشگاه، آموزشکده فنی وحرفه ای سما سیاهکل، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران
عباس اکبرخواه - کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی، دانشگاه مهر آستان

یکی از ابعاد و زوایای ورزش، اخلاق است که توجه به آن امری ضروری به نظر می رسد و باشگاه ها به عنوان یک نهاد ورزشی می ­توانند به سمت نهادینه کردن اخلاق در رفتارهای اخلاقی و فرهنگی در ورزشکاران گام بزرگی بردارند. از این رو، هدف این پژوهش بررسی نقش ورزش در توسعه رفتارهای اخلاقی و فرهنگی بود. روش از نظر هدف کاربردی، از نظر ماهیت توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه ورزشکاران رشته پاورلیفتینگ در رده های سنی مختلف در استان گیلان بودند که نمونه آماری (۳۸۴ نفر) به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای اخلاقی و فرهنگی از پرسشنامه معتبر ITCSQکه توسط دیودسون و همکاران (۲۰۰۶) استفاده شد. همچنین پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (۸۸/۰) و پایایی ترکیبی محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و برازش مدل از مدل سازی معادلات ساختاری و با نرم افزار PLS۳ و SPSS۲۴ استفاده شده است. نتایج نشان داد که ورزش بر روحیه ورزشکاران (۸۱۷/۰)، مسئولیت شخصی (۷۹۳/۰)، مراقبت و ارتباط (۷۸۳/۰)، مسئولیت اجتماعی (۷۶۸/۰) اثر مستقیم، مثبت و معنی­داری دارد؛ اثر آن بر متغیر ثبات قدم (۰۳/۰-) معنی­دار نبود. بنابراین بر پایه این مدل، می­توان به ارزیابی ابعاد رفتارهای اخلاقی و فرهنگی در میان جوانان ورزشکار پرداخت و همچنین اطلاعات علمی در زمینه اقدامات ضد اخلاقی را که باید باشگا­ه های فرهنگی و ورزشی برای جلوگیری از ایجاد آن در میان ورزشکاران از نظر توسعه مدیریتی انجام دهد، فراهم سازد.

رفتار فرهنگی, مسئولیت اجتماعی, مسئولیت شخصی