پهنه بندی حریم ایمنی و آسیب پذیری در شهر اهواز از منظر پدافند غیرعامل

آسیب پذیری را می توان نقص ذاتی در ابعاد ویژه محیط شهر دانست که بنا به ویژگی­های بیولوژیکی و فیزیکی و یا مشخصه­های طراحی آن مستعد آسیب است. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی ساختارهای شهر اهواز و ریز پهنه­ بندی آسیب ­پذیری آن از منظر پدافندغیرعامل و سوق دادن آن به سوی چشم انداز آینده شهر ایمن انجام شده است. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش­ شناسی توصیفی تحلیلی مبتنی بر رویکرد مطالعات مکانی- مدلی است. داده های این پژوهش شامل شاخص­ های ۱۱ گانه آموزشی، آتش نشانی، اداری- انتظامی، خطوط برق، پایانه­ها، تاسیسات شهری، مراکز تجاری، راه، صنایع شهری، مراکز انتقال گاز و مراکز بهداشتی می­ باشند. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS استفاده شده است. بنابراین جهت سنجش الگوی همجواری، پس از شناسایی لایه های موثر در آسیب ­پذیری و با استفاده از ابزار Distance نقشه­ های فواصل برای آن­ها طراحی و استاندارد شد. برای توزیع فضایی و ریزپهنه ­بندی آسیب­ پذیری شهر اهواز از ابزار FUZZY OVERLAY در نرم افزار ArcGIS استفاده شده است. نتایج نشان می­دهد که در بخش ریز پهنه بندی آسیب پذیری، ۲۹/۷۳ درصد مساحت شهر کاملا آسیب پذیر، ۲۹ درصد آسیب پذیر، ۲۱/۱۸ درصد آسیب پذیری متوسط، ۱۳/۲۲ درصد آسیب­پذیری کم و ۶/۸۵ درصد از پهنه کل شهر در وضعیت آسیب­ پذیری خیلی کم قرار دارد.

Keywords:

Zoning , Safety , Vulnerability , Passive Defense , Ahvaz , پهنه بندی , ایمنی , آسیب پذیری , پدافند غیرعامل , اهواز