بررسی وضعیت آمایش سرزمین در رشته های ورزشی منتخب مدال آور در ایران

هدف از تحقیق حاضر بررسی وضعیت آمایش سرزمین در رشته های ورزشی مدال آور در ایران بود. روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات، آمیخته کمی و کیفی بود. انجام مصاحبه های کیفی تا حد رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت و در بخش کمی وزن دهی به شاخص های شناسایی شده در مرحله کیفی بود، در این مرحله به منظور وزن دهی به شاخص های آمایش سرزمین ورزشی از روش AHP (فرایند تجزیه وتحلیل سلسله مراتبی) و از روش تاکسونومی عددی به منظور شناسایی وضعیت آمایش سرزمین در رشته های ورزشی مدال آور استفاده شد. جامعه آماری در بخش کیفی تحقیق، مصاحبه با مدیران ارشد ورزش کشور، کارشناسان معاونت ورزش قهرمانی و کارشناسان امور استان های وزارت ورزش، روسای فدراسیون های مربوط به رشته های ورزشی مدال آور بود که تعداد آن ها ۲۰ نفر بود و روش نمونه گیری از نوع کل شمار بود. جامعه آماری در بخش کمی شامل همه استان های کشور بود که فرم های مربوط به شاخص های آمایش ورزشی از طریق فدراسیون ها برای هیئت های ورزشی آن ها ارسال و جمع آوری شد. میزان اهمیت هر یک از مولفه ها و شاخص های آمایش سرزمین مربوط به سه رشته مدال آور کبدی، کاراته، ووشو در ۳۱ استان کشور مشخص نشان داد که مولفه جامعه شناختی (۴۱/۰)، اقتصادی (۲۵/۰) و جغرافیایی (۳۴/۰) به ترتیب بیش ترین اهمیت را در تبیین وضعیت آمایش سرزمین در ورزش داشت. همچنین از نظر آمایش سرزمین در این رشته های ورزشی میزان توسعه یافتگی از نظر مدال قهرمانی در بازی های آسیایی و المپیک در استان های کشور متفاوت بوده ولی بیش تر ورزشکارهای مدال آور در استانی هستند که در آن رشته ورزشی دارای امکانات سخت افزاری بهتری بودند.

Keywords:

آمایش , آمایش سرزمین , توسعه ورزشی , رشته های ورزشی مدال آور