بررسی تاثیر هوش هیجانی و مدیریت دانش بر قصد ترک شغل با در نظر گرفتن نقش متغیرهای میانجی تعهد سازمانی و رضایت شغلی در بین کارکنان شعب بانک سپه شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هوش هیجانی و زیرساخت های مدیریت دانش بر قصد ترک شغل با توجه به متغیرهای میانجی تعهد سازمانی و رضایت شغلی انجام گرفته است. کارکردن در محیط های رسمی مانند بانک ها امروزه برای سازمان ها و کارکنان مسائلی به وجود آورده است. احساس روزمرگی، وجود حقوق ثابت (و بعضا پایین)، محدودیت در مرخصی و... باعث شده که برخی از کارکنان در شغل خود بالاجبار باقی مانده و حتی تعدادی از آن ها درخواست جابجایی از سمت یا سازمان را نمایند. در این میان عده ای دیگر از شغل و حقوق و مزایا راضی می باشند، این پژوهش قصد دارد میزان تاثیر رضایت شغلی کارکنان را درقصد ترک شغل آن ها مورد آزمون قرار داده و تاثیر تعهد سازمانی بر قصد ترک شغل را بیازماید. در این میان از هوش هیجانی کارکنان و مولفه های آن مدد گرفته است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر کارکنان بانک سپه شهر اصفهان به تعداد ۹۸۵ نفر می باشند که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۲۷۷ نفر به دست آمد، ۴ عدد پرسشنامه به هر یک از ۷۶ شعبه توزیع گردید و پس از آن با حذف پرسشنامه های باطل و مخدوش تعداد ۲۹۴ عدد پرسشنامه سالم به دست آمد که مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. روایی پرسشنامه به تایید استاد راهنما و دو تن از متخصصین و پایایی آن با توزیع ۳۰ پرسشنامه پیش آزمون و به دست آمدن مقدار ۰.۷ آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که هوش هیجانی و تعهد سازمانی هیچ تاثیری در قصد ترک شغل ندارند، لیکن رضایت شغلی در قصد ترک شغل تاثیری مثبت و معنادار دارد، این بدان ممعنی است که از دیدگاه کارکنان بانک سپه کارکنان در صورت رضایت شغلی قصد ترک شغل نخواهند داشت لیکن تعهد کارکنان به شغل و سازمان از روی اجبار می باشد، زیرساخت های مدیریت دانش نیز به جزء زیرساخت ساختاری در رضایت شغلی موثر بوده است و هیچ یک از متغیرهای تعهد سازمانی و رضایت شغلی به عنوان میانجی در قصد ترک شغل کارکنان نقشی ندارند.

Keywords:

هوش هیجانی , زیرساخت های مدیریت دانش , رضایت شغلی , تعهد سازمانی , قصد ترک شغل