لیلا حیدریانی - دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی دانشگاه لرستان

زمینه و هدف: اثرات آسیب ها و فشارهای روانی ناشی از جنگ روی خانواده و به ویژه همسران افراد آسیب دیده پس از جنگ ادامه می یابد. هدف مطالعه ی حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر امید به زندگی همسران جانبازان بود. روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری مورد بررسی شامل کلیه همسران جانبازان تحت پوشش بنیاد شهید وامور ایثارگران شهر خرم آباد در سال ۱۳۹۷ بود که به صورت تصادفی تعداد ۳۰ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. (گروه آزمایش ۱۵ نفر و گروه گواه ۱۵ نفر). درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی به مدت ۸ جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد، در حالی که گروه گواه هیچ درمانی دریافت ننمود. پس از اتمام جلسات، پس آزمون روی دو گروه انجام شد. و داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ تجزیه و تحلیل شدند. ابزار گرداوری داده ها، پرسشنامه امید به زندگی میلر ۱۹۸۸ بود. یافته ها: یافته ها نشان داد پس از درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی، در گروه آزمایش افزایش معناداری در امید به زندگی نسبت به گروه گواه ملاحظه شد. P<۰/۰۰۱

درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی، امید به زندگی، همسران جانبازان