مریم رستاقی - دانشجوی کارشناسی ارشد باغبانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
سیدجواد موسوی زاده - استادیار گروه علوم باغبانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
کامبیز مشایخی - دانشیار گروه علوم باغبانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران.
صاحب سنگدوینی - دانشجوی دکتری علوم باغبانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران

خیار با نام علمی .Cucumis sativus l متعلق به خانواده کدوییان (Cucurbitaceae) می باشد (Sediyama et al.,۲۰۱۴). منشا آن هند و چین بودهسپس در اروپا به صورت زراعی کشت شد و ایران در آسیا و جهان به ترتیب دومین و چهارمین سطح زیر کشت خیار را دارا بوده و با تولید۱۳۵۰۰۰۰ تن در سال ۳،۴ درصد از محصول خیار جهان را تولید می کند (ایاسی و همکاران، ۱۳۹۶).سلامت خاک باعث افزایش عملکرد می شود، مواد آلی نقش مهمی در افزایش کیفیت، بهبود خصوصیات فیزیکی خاک و باروری خاک دارند(عباس زاده فاروجی و همکاران، ۱۳۹۷). خیار گلخانه ای از نظر جنسیت گل ماده (Gynoecious) می باشد که فقط تولید گل ماده می کنند واین ارقام به نام ماده گل معروف می باشند و میوه های تولید شده از این گل ها پارتنوکارپ و بدون بذر می باشند و بدون گرده افشانی تخمدانآنها شروع به رشد می نمایند لذا نیاز به دانه گرده نداشته و در صورت گرده افشانی یکی از دو سر میوه ضخیم می گردد. به دلیل ماده گلبودن این ارقام راندمان در بوته ها نسبت به انواع یک پایه ای که دارای گل های نر و ماده بر روی یک بوته می باشد بسیار بالا می باشد(Schultheis et al., ۲۰۱۶).