نقش میانجی سبک های عشق ورزی در رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه و طلاق عاطفی در زنان متعارض مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز

مقدمه: هدف از این پژوهش، تعیین رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه و طلاق عاطفی با نقش میانجی سبک هایعشق ورزی زنان متعارض مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز بود. روش: روش پژوهش از نوع همبستگی بود. با استفادهاز روش نمونه گیری در دسترس ۲۱۰ نفر (به ازای هر متغیر و زیر مقیاس های آن ۱۵ نفر) از زنان متعارض مراجعه کننده بهمراکز مشاوره شهر اهواز انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن ( ۲۰۰۸ )، پرسشنامه سبک های عشق ورزیهندریک و هندریک (۱۹۸۶) و پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه نسخه کوتاه یانگ (۱۹۹۸) بود. داده ها با استفاده ازروش آماری تحلیل مسیر و نرم افزار AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد سبک های عشقورزی نقش میانجی در رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه و طلاق عاطفی دارد (در سطح P<۰/۰۱). مسیرهای طرحواره های ناسازگار بریدگی و طرد، محدویت مختل و گوش به زنگی و بازداری به سبک های عشق ورزی رمانتیک،بازیگرایانه، واقع گرایانه، شهوانی و نوع دوستانه معنی دار است. همچنین ضرایب بتای بریدگی و طرد، محدودیت مختل وگوش به زنگی و بازداری به طلاق عاطفی به ترتیب برابر با ۰/۵۶، ۰/۴۸ و ۰/۵۱ معنی دار بود. ضرایب بتای سبک های عشق ورزی رمانتیک، بازیگرایانه، واقع گرایانه، شهوانی و نوعدوستانه به طلاق عاطفی به ترتیب برابر با ۰/۳۵، ۰/۵۷، ۰/۶۳-، ۰/۵۲ و ۰/۶۱- بود. نتیجه گیری: لذا می توان نتیجه گرفت سبک های عشق ورزی در رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و طلاق عاطفی نقش واسطه ای دارند.

Keywords:

طرحواره های ناسازگار اولیه , طلاق عاطفی , سبک های عشق ورزی