دو رقم گندم مرودشت و زاگرس (به ترتیب حساس و متحمل به خشکی آخر فصل) در دمای شب:روز ۱۵:۲۲ درجه سانتیگراد از آغاز گلدهی تحت تیمارهای آبیاری شاهد (ظرفیت مزرعه) و یا تیمارهای کم آبیاری WS۱ ( ۵۰% ظرفیت مزرعه از زمان آغاز گلدهی تا ۱۴ روز پس از آن تحت عنوان) و یا WS۲ (۵۰% ظرفیت مزرعه از ۱۴ روز پس از گلدهی تا رسیدگی فیزیولوژیکی) در درون گلدان های پلاستیکی در محیط گلخانه رشد داده شدند. محتوای آب نسبی، فعالیت فتوسنتزی، محتوای کلروفیل، پروتئین های محلول برگ پرچم مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمارهای تنش رطوبتی موجب افزایش پیری از طریق تسریع هدرروی کلروفیل و پروتئین های محلول گردیده و البته این هدروی در تیمار WS۲ بیش از WS۱ بود. فتوسنتز خالص برگ های پرچم طی تیمار کم آبیاری همبستگی بسیار آشکاری را با میزان حساسیت به خشکی نشان داد و باعث کاهش زود هنگام آن در رقم مرودشت شد نتایج این تحقیق نشان داد که اختلافات واریته ای در صفات مورد مطالعه وجود داشته و انتخاب ژنوتیپ هایی با ظرفیت بیشتر در جهت حفط غلظت بالاتر کلروفیل و پروتئین محلول در شرایط کم آبیاری بسیار سودمند خواهد بود.

برگ پرچم, پروتئین های محلول, فتوسنتز, کلروفیل, گندم