تبیین رابطه ی توسعه ی فضایی شهری با شاخص های رشد هوشمندمطالعه ی موردی منطقه ۱ سمنان

گسترش سریع شهرها اکثر کشورهای جهان را با مشکلات متعددی مواجه ساخته است و برنامه ریزان شهری را در شهرها و مسائل اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی بسیار مواجه ساخته است رشد هوشمند واکنشی به پراکندگی محسوب میشود. مقاله ی حاضر به دنبال ارائه چارچوبی از راهبرد رشد هوشمند، مشتمل بر اصول و راهکارهای برنامه ریزی به منظور ایجاد راهکارهای کارآمد برای بهبود توسعه ی فضایی منطقه ۱ شهرستان سمنان انجام شده است . روش تحقیق در این مقاله بر مبنای تحلیل رگرسیون چند متغیره می باشد که داده های آن از طریق ۳۰۰ پرسشنامه در سطح منطقه ۱ سمنان از شهروندان ساکن در این منطقه جمع آوری شد یافته های این مقاله نشان میدهد که توسعه فضایی منطقه ۱ سمنان بیشترین همبستگی خود را با شاخص قابلیت دسترسی و ایجاد محلات خودکفا دارد که این منطقه در زیر شاخصهای دسترسی به حمل و نقل عمومی، دسترسی به کاربریهای مختلط وهمچنین دسترسی به فضاهای قابل پیاده روی و دوچرخه سواری در وضعیت بهینه قرار دارد از سویی کمترین میزان همبستگی توسعه فضایی منطقه ۱ شهرستان سمنان در شاخص فشردگی محلات میباشد که نشان دهنده ضعف برنامه ریزی در زیر شاخصهای فشرده سازی ساختمانها و عدم افزایش تراکم عمودی به شکل بهینه در این منطقه و عدم برنامه ریزی در جهت استفاده از زمینهای بایر و بلا استفاده در محلات این منطقه میباشد.