بررسی نقش کاربری زمین بر زمینه های بروز تخریب گرایی در فضاهای عمومی شهری

تخریب اموال عمومی به عنوان یکی از مشکلات شهرهای امروز در فضاهای عمومی شهری می­باشد. تمایلات تخریب­گرایانه متاثر از عوامل درونی و شخصیتی شکل می­گیرد و چگونگی موقعیت مکان بر امکان بروز تخریب­گرایی موثر می­باشد. در میان شاخص های مکان، کاربری زمین یکی از عوامل موثر بر وقوع تخریب­­گرایی می باشد. پیرامون نقش شاخص کاربری زمین، زیر معیار چگونگی سازگاری کاربری، مطلوبیت کاربری، ظرفیت کاربری، وابستگی کاربری و شدت فعالیت در فضاهای شهری عمومی موردبررسی قرارگرفته است. تحقیق توصیفی تحلیلی است که به روش همبستگی، به بررسی نسبت متغیرها می­پردازد. متغیرها بر اساس مطالعات کتابخانه­ای و تحقیقات پیشین انتخاب شده است. گردآوری داده­ها از طریق مشاهدات میدانی و برداشت های حضوری و پرسش­نامه می­باشد. راهبرد مورداستفاده نمونه مطالعه، پارادایم اثباتی و از نوع تحقیق علی پس از وقوع است. نمونه مطالعه منطقه دو شهرداری همدان می­­باشد. پرسش­نامه­ها بین ۳۸۷ نفر از افراد ساکن و مراجعه­کنندگان منطقه دو شهرداری همدان توزیع شده و مشاهدات میدانی و برداشت­های حضوری جمع آوری شده از ۲۸۳ کد محل در فضاهای عمومی شهری نمونه مطالعه، مورد تجزیه وتحلیل آماری قرارگرفته است. نتایج حاکی از آن است که زیر معیار سازگاری کاربری­ها بالاترین میانگین رتبه و اثربخشی، زیر معیار شدت فعالیت، مطلوبیت کاربری­ها، وابستگی کاربری­ها و ظرفیت کاربری­ها به ترتیب بالاترین میانگین رتبه و اولویت را به خود اختصاص داده اند. انتظار می­رود نسبت به این عوامل، در برنامه­ریزی و طراحی شهری در راستای کنترل و تعدیل تمایلات تخریب­گرایانه و امکان بروز این گرایش در فضاهای عمومی شهری توجه بیش­تری صورت گیرد.

Keywords:

Vandalism , Land use , User adaptability , Activity intensity , Utility , User dependency , User Capacity , تخریب گرایی , کاربری زمین , سازگاری کاربری , شدت فعالیت , مطلوبیت کاربری , وابستگی کاربری , ظرفیت کاربری.