معصومه محمدنژاد سیگارودی
رضا پرویزی
مریم دانش شکیب

با توجه­­­ به­ رشد فزاینده جمعیت و کمبود زمین­های بدون معارض، الگوی تولید مسکن در شهرها تغییر کرده است و در قالب مجتمع­های مسکونی گسترش یافته که موجب کاهش تعاملات اجتماعی ساکنین شده است. فضای عمومی یک مجتمع مسکونی اگر از طراحی مناسب برخوردار باشد، می­تواند به عرصه­هایی برای تعامل ساکنین مبدل گردد. روش تحقیق به صورت ترکیبی بوده. در انجام این پژوهش ابتدا به جمع­آوری پیشینه تحقیق درباره فضاهای عمومی مجتمع­های مسکونی و تعاملات اجتماعی در آن پرداخته شد. با توجه به متغیرهای استخراجی از پیشینه تحقیق فرضیه­ها نوشته شدند. برای متغیرهای مستقل و وابسته تحقیق، معیارها و زیرمعیارها مشخص گردید. سپس هر زیرمعیار بر روی معیار جهت سنجش فرضیه­ها و تعاملات اجتماعی پرسیده شد و به این ترتیب سوال­های پرسشنامه جهت آزمون spss و plsمشخص گردیدند. حجم نمونه ۳۹۸ نفر محاسبه گردید. پرسشنامه­ها در شهر لاهیجان(محل قرارگیری سایت) توزیع شدند و تحلیل فضای مجتمع مسکونی و سایت از طریق نرم افزار  SPACE SYNTAXو DEPTH MAP صورت گرفت. نتایج نشان دادند پارامترها(تنوع، خوانایی، چارچوب فیزیکی، قابلیت زیست محیطی، ایمنی، تسهیلات) در ناحیه قبول فرضیه تحقیق و تاثیر مثبت بر ارتقاء تعاملات اجتماعی ساکنین داشتند که معیار ایمنی بیشترین تاثیر را داشت. و برخی دیگر(عناصر کالبدی و سلسله مراتب) در ناحیه رد فرضیه تحقیق برآورد شد. و طبق داده­ها راهکارهای طراحی بیان شد. براساس تحلیل­های صورت گرفته با روش چیدمان فضایی(space syntax) و نرم افزار UCL DEPTH MAP  دریافتیم این فضای شهری از دسترسی، امنیت و خوانایی مناسبی برخوردار بود و از آنجایی که خوانا بودن، لزوم وجود امنیت و داشتن دسترسی­های مناسب از معیارهای لازم برای برقراری تعاملات اجتماعی بیشتر بود، نتیجه گرفتیم که سایت برای طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد افزایش تعاملات به درستی مکان­یابی شده بود. و همچنین با تحلیل­های صورت گرفته برای پلان­های مجتمع مسکونی دریافتیم که مجتمع به کمک فضاهای عمومی خود، مکانی مناسب برای برقراری تعاملات اجتماعی مهیا ساخت.  

Public Space, Social Interactions, Residential Complex Plans., فضای عمومی, تعاملات اجتماعی, مجتمع مسکونی, فضاهای شهری, پلان های مجتمع مسکونی