ابراهیم شریف زاده اقدم
عبداله شیخی
اکبر حیدری تاشه کبود

هدف پژوهش حاضر، بررسی و شناخت وضع موجود نظام مشارکت شهروندان در حکمروایی شهری پیرانشهر می­باشد و درواقع در پی پاسخ به این سوال است که شهروندان تا چه میزان در تصمیم­گیری­های مدیریت شهری از طریق حکمروایی شهری مشارکت داده شده اند. این پژوهش برحسب هدف، کاربردی و ازلحاظ ماهیت و روش، توصیفی تحلیلی می­باشد. روش جمع­آوری داده­ها به­صورت پیمایشی با استفاده از ابزار پرسشنامه بوده است. نتایج ارزش­گذاری شاخص­ها و زیرشاخص های اداره بهینه شهری در مدلANP و نرم­افزار Super Decision نشانگر آن است که شاخص "مشارکت(A)" با امتیاز ۲۳۳/۰، شاخص با ارجحیت اول می­باشد. همچنین، نتایج آزمون پیرسون حاکی از این است که اغلب شاخص های موجود در مدل تحقیق، تاثیر معناداری بر میزان مشارکت شهروندی در اداره شهری داشته­اند. نتیجه اساسی­ پژوهش، وجود رابطه اساسی بین مسائل شهری و شاخص های حکمروایی است، به­گونه­ای که بیشترین میزان واریانس با  میزان ۷۵/۲۹ مربوط به گویه "مدیریت و تصمیم­گیری پایدار" و بعدازآن با واریانس ۸۷۴/۱۸ مربوط به گویه "مشارکت" می­باشد که ناشی از انگیزه­ بالای مردم جهت مشارکت و تمایل به یکپارچگی مدیریت پایدار در امور شهری است. در بحث رتبه­بندی محلات ازلحاظ مدیریت مشارکتی نیز (آزمون کروسکال­والیس)، "محله ۲۴" با بیشترین امتیاز (۶۶/۲۳۶) رتبه اول را به خود اختصاص داده است. نتایج کلی پژوهش، دال بر این واقعیت است که نادیده گرفتن نظر شهروندان در رابطه با مدیریت شهری و نحوه­ تصمیم­گیری مدیران شهری، به طور قابل توجهی درروند حکمروایی شهری پیرانشهر موثر بوده، و همین امر سبب تاثیرات نامتعادلی در نواحی شهری شده است.

Urban Management, Optimal Management of a City, Good Urban Governance, Piranshahr Urban, مدیریت شهری, مشارکت شهروندی, حکمروایی خوب شهری, پیرانشهر