نغمه آوری - کارشناسی ارشد رشته روانشناسی، دانشگاه پیام نور

هدف کلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه سبک های حل مسئله و هوش هیجانی شاگردان با سبک های حل مسئله و هوش هیجانی اولیائشان می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل دانش آموزان پسر و دختر دوره اول راهنمایی منطقه ۲ آموزش و پرورش تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۹، به همراه والدینشان است. از این جامعه ۷۵ دانش آموز پسر و ۱۱۳ دانش آموز دختر به همراه اولائشان به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردید. ابزار اندازه گیری برای سنجش سبک های حل مسئله، پرسشنامه ۳۵ سئوالی حل مسئله هپنر و کراسکوف و برای سنجش هوش هیجانی پرسشنامه ۲۸ سئوالی برادبری و گریوز است و روش تحقیق حاضر از نوع همبستگی می باشد. به منظور تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و نیز جهت مقایسه بین دختران و پسران از آزمون T مستقل استفاده گردیده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که بین سبک های حل مسئله و هوش هیجانی والدین و فرزندان همبستگی مثبت معنی داری وجود دارد. همچنین تفاوتی معنادار در مورد اعتماد به حل مسئله در دانش آموزان دختر یا پسر وجود دارد و میانگین اعتماد به حل مسائل در پسران بالاتر از دختران می باشد. نیز تفاوتی معنادار بین هوش هیجانی دختران یا پسران وجود دارد. در این راستا میانگین هوش هیجانی پسران بالاتر از دختران است.

سبک های حل مسئله، هوش هیجانی