نقش تعدیل کننده صمیمیت زناشویی در رابطه با کیفیت روابط زناشویی زنان جوان در شهر مشهد

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیل کننده صمیمیت زناشویی در رابطه بین رضایت زناشویی با کیفیت روابط زناشویی زنان جوان انجام گرفت. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه پژوهش حاضر، شامل کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره تحت نظارت سازمان بهزیستی در شهر مشهد بود که ۹۶ نفر به عنوان نمونه پژوهش به صورت در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های صمیمیت زناشویی واکر و تامپسون (۱۹۸۳)، مقیاس کیفیت روابط زناشویی باسبی و همکاران (۱۹۹۵) (RDAS) و رضایت زناشویی اینریچ (۱۹۸۹)، استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بین رضایت زناشویی با کیفیت روابط زناشویی، رابطه معناداری وجود دارد (P<۰/۰۵) همچنین صمیمیت زناشویی در رابطه رضایت زناشویی با کیفیت روابط زناشویی نقش تعدیل کننده دارد. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که رابطه رضایت زناشویی با کفیت روابط زناشویی یک رابطه خطی ساده نیست و صمیمیت زناشویی روانشناختی می تواند این رابطه را تعدیل نماید.

Keywords:

صمیمیت زناشویی , رضایت زناشویی , کیفیت روابط زناشویی