بررسی اثر بازگشتی انرژی بر ارزش افزوده بخش صنعت در ایران

    اثر بازگشتی به واکنش هایی اطلاق می­شود که نسبت به پیشرفت تکنولوژی و افزایش کارایی انرژی وجود دارد و این واکنش­ها مانع رسیدن به هدف مورد نظر به طور کامل می­شود. در این پژوهش به منظور بررسی تاثیر اثر بازگشتی انرژی بر ارزش افزوده بخش صنعت ایران، ابتدا با تخمین تابع تولید با روش حداقل مربعات معمولی (OLS) و با استفاده از شاخص میانگین لگاریتمی دیویژیا (LMDI) اثر بازگشتی در صنعت و برای سال­های ۱۳۶۶ تا ۱۳۹۶ محاسبه گردیده است. که نتایج حاکی از آن است که اثر بازگشتی انرژی صنعت در دوره مورد مطالعه، روند نزولی داشته است. جهت دستیابی به هدف اصلی پژوهش و با بهره­گیری از روش خودرگرسیون با وقفه توزیعی (ARDL)، تاثیر اثر بازگشتی انرژی بر ارزش افزوده صنعت مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تخمین حاکی از آن است که در کوتاه مدت و بلند مدت رابطه منفی و معناداری بین اثر بازگشتی و ارزش افزوده صنعت وجود دارد. اما رابطه موجوی سرمایه بخش صنعت با ارزش افزوده مثبت و معنادار می­باشد. از طرفی اثر بازگشتی نسبت به سرمایه تاثیر بیشتری بر روی ارزش افزوده دارد که این تاثیرگذاری در بلندمدت بیشتر از کوتاه مدت می باشد. ضریب تصحیح خطا (ECM) نیز ۰.۴۷- است که نشان می­دهد در صورت بروز شوک اقتصادی در دوره فعلی ۰.۴۷ از عدم تعادل­های دوره گذشته تعدیل می­شود.

Keywords:

Energy Rebound Effect , Industry Value Added , OLS , Division Index , ARDL , اثر بازگشتی انرژی , ارزش افزوده صنعت , OLS , شاخص دیویژیا , ARDL