بررسی رابطه ارتقای عملکرد زیست محیطی با فعالیتهای مدیریت منابع انسانی سبز با تاکید بر سیستم آموزشی دانشگاه پیام نور

مطالعه حاضر به بررسی رابطه بین فعالیت های مدیریت منابع انسانی سبز و ارتقای عملکرد زیست محیطی کارکنان می پردازد. دیدگاه زیست محیطی کارکنان به عنوان واسطه نسبت به این رابطه درنظر گرفته شد و ارزشهای سبز فردی کارکنان، متغیر تعدیلگر در تاثیر فعالیت های مدیریت منابع انسانی سبز بر دیدگاه زیست محیطی کارکنان مدنظر قرار گرفته شده است. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. ابتکار تحقیق حاضر پیوند متغیرهای ذکر شده و بررسی تاثیر آنها در جامعه آماری مورد نظر (کارکنان دانشگاه های پیام نور استان فارس) می باشد که از بین آنها ۳۰۰ نفر به عنوان نمونه از طریق فرمول کوکران به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و پرسشنامه استفاده نمودیم. روایی پرسشنامه توسط متخصصان از جمله استاد راهنما تایید شد و با محاسبه آلفای کرونباخ، پایایی پرسشنامه از حداقل مقدار ۰,۷ بیشتر شد که نشان داد پرسشنامه از پایایی مطلوبی برخودار است. نتایج حاصل از جمع آوری داده ها با استفاده از برنامه نرم افزار spss۲۲ و smartPLS تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان میدهد که فعالیتهای مدیریت منابع انسانی سبز بر ارتقای عملکرد زیست محیطی به واسطه دیدگاه زیست محیطی کارکنان تاثیر مثبت و معنادار دارد. همچنین نتایج نشان داد که ارزشهای سبز فردی رابطهی بین فعالیتهای مدیریت منابع انسانی سبز و دیدگاه زیست محیطی را تعدیل میکند.

Keywords:

مدیریت منابع انسانی , مدیریت منابع انسانی سبز , ارتقای عملکرد زیست محیطی , ارزشهای سبز فردی , دیدگاه زیست محیطی.