فاطمه محمدی یوزباش کندی - استادیار، گروه روانشناسی، واحد ملکان، دانشگاه آزاد اسلامی، ملکان، ایران

اهداف: هدف پژوهش حاضر، تحلیل کانونی رابطه خوددلسوزی با خودآگاهی هیجانی دانشجویان علوم پزشکی است.روشها: در این مطالعه توصیفی همبستگی، دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز جامعه آماری را تشکیل دادند. تعداد ۳۵۰ نفر ) ۱۸۱ مرد و ۱۶۹ زن( به روش نمونه گیری چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های خوددلسوزی نف ) Neff ( و خودآگاهی هیجانی گرنت و همکاران ) Grant et al ) پاسخ دادند. داده ها با روش تحلیل همبستگی بنیادی و با استفاده از افزونه CANCORR نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته ها: یافته های بدست آمده با استفاده از روش تحلیل همبستگی بنیادی نشان داد که ابعاد خوددلسوزی رابطه معناداری با بالا رفتن خودآگاهی هیجانی دارند. تحلیل کانونی مجموعه معناداری بین خودلسوزی و خودآگاهی هیجانی را نشان داد. دراین مجموعه مهربانی با خود، قضاوت در مورد خود، مشترکات انسانی، انزوا، به هوشمندی و همانند سازی فزاینده رابطه مثبت و معناداری با بازشناسی، شناسایی، تبدیل سازی، محیط گرایی و حل مساله داشتند.بحث: به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که هر چه میزان مهربانی با خود، قضاوت در مورد خود، مشترکات انسانی، انزوا، به هوشمندی و همانندسازی فزاینده دانشجویان بالا باشد، به همان نسبت میزان خودآگاهی هیجانی آنان یعنی بازشناسی،شناسایی، تبدیل سازی، محیط گرایی و حل مساله آنان بالا خواهد بود.

خوددلسوزی، خودآگاهی هیجانی، بازشناسی، خودمهربانی