اسلوب ادبیات عامیانه در داستان درخت انجیر معابد احمد محمود

احمد محمود یکی از نویسندگان توانمند معاصر اهوازی است که داستانهای وی غالبا بر پایه فولکلور یا فرهنگ عامه شکل گرفته است. این مقاله به بررسی اسلوب عامیانه در یکی از داستانهای نگارش یافته توسط وی به نام درخت انجیر معابد میپردازد که درختی مقدس دارای جایگاهی ویژه در میان مردم بوده است، این رمان در دو جلدو در ۱۰۳۶ صفحه نگارش یافته و حدود ۲۴۰ شخصیت برای بازتاب اوضاع نابه سامان جامعه و دعوت مردم به بیداری و هوشیاری در آن وجود دارد. با بررسی شخصیتهای داستان و ویژگیهای محتوایی و نوشتاری این اثر، سعی شده شاخصها و پیامدهای حضور ادب عامه استخراج گردد. در این داستان تاویل های سنتی و مدرن به چشم میخورد؛ داستان از حیث محتوا بر مدار مبارزه با جهل و ناآگاهی و تعصب کوکورانه و جایگاه عرف و سنت شکل گرفته و داستان و مثلها و کنایه های عامیانه نیز بدان یاری رسانیده اند. و از حیث نوشتاری نیز به دلیل کاربرد اسلوب عامیانه در راستای نیل به حفظ ارزشها و هنجارها و رسوخ در دلها، با توجه به صمیمیت و صداقتی که در آن موج میزند بسیار موفق بوده است.

Keywords:

احمد محمود , درخت انجیر معابد , اسلوب عامیانه.