راهبردهای بنیادی به منظور شناسایی و تحلیل ریسکهای بالقوه ناشی از سوانح طبیعی در مناطق شهری با بافت فرسوده

ریسک هر سانحه با دو مشخصه اصلی احتمال و پیامد وقوع قابل تبیین است که در حالت کلی به دو گروه عمده ریسکهای آشکار و بالقوه قابل طبقه بندی می باشد. با توجه به دو مشخصه بنیادی ریسک، تنها ریسکهای آشکار درمحاسبات نمود پیدا کرده حال آنکه چشم پوشی از ریسکهای بالقوه در یک سامانه یا مجموعه ممکن است روند کلی برآورد ریسک را دچار تغییرات عمده ای نماید. شهرها به واسطه تجمع و تعدد مولفه ها کارکرد انسانی همواره یک مجموعه آسیب پاذیر محسوب می گردند. این در حالی است که تاثیر مولفه طولی زمان در مولفه های مکانی و نمود اصلی آن که بافتهای فرسوده شهری می باشد، تشدید کننده آسیب پذیری بیش از پیش شهرها محسوب می گردد. هدف از ارائه این مقاله پیشنهاد راهبردهایی است که درگام نخست با استفاده از این خط مشی ها بتوان ریسک های بالقوه ناشی از رخداد سوانح طبیعی در مناطق شهری را مورد شناسایی قرار داد و سپس در گام دوم به تعیین و استخراج مولفه های بنیادی برای تحلیل ریسک های پنهان پرداخت. بدین منظور در این پژوهش با ارائه یک ساختار کلی و مشخصه های اصلی محدوده ای از منطقه 8 شهر تهران، راهبردهایی کاربردی با در نظر گرفتن ترتیب و توالی کاربرد مورد پیشنهاد قرار گرفته است.

Keywords:

بافت فرسوده , ریسک بالقوه , ریسک آشکار , سوانح طبیعی , مناطق شهری