تحلیل موتیف های شعری احمد عزیزی(واکاوی غزلیات و مثنوی ها)

احمد عزیزی از شاعران توانای معاصر است که در موضوعات گوناگون طبع آزمایی کرده است و اشعار زیبایی آفریده است از آنجا که موتیف یکی از باورهای مسلط هر اثر ادبی است و در شناخت شیوه و سبک و طرز نگرش شاعر به هستی، کاربرد فراوانی دارد، این پژوهش به واکاوی اشعار احمد عزیزی(مثنوی و غزلیات) از منظر کاربرد و بسامد موتیف های شعری وی می پردازد. از ره آورد این تحقیق دریافت می شود که احمد عزیزی، بسیاری از مفاهیم، موضوعات، شبکه های معنایی و موتیف هایی را که ریشه درسنت های ادبی زبان فارسی دارد را به شاعرانه ترین وجه استفاده می کند. اما برخی از موتیف هایی چون آیینه، حیرت، ناز و... با نوآوری بیشتر و در بافت معانی گسترده تری به کار می برد. تکرار این موتیفها با الگوی معین، دیدگاه های مسلط هنری شاعر را بوجود می آورد و غالبا بیانگر ذهنیت و حساسیت وی نسبت به یک موضوع یا پدیده است، به گونهای که این ذهنیت به صورت ملکه ذهنی او درآمده و پیوسته در جریان خلاقیت هنری خودنمایی میکند. از این رو، دلیل تکرارهای واژگانی کلماتی چون آیینه و حیرت و لاله و شقایق در ذهن جستجوگر شاعر نمود پیدا می کند و حاکی از نگاه عارفانه، عاشقانه و جامعه شناسانه عزیزی و برخی تجربیات شخصی وی و انعکاس دهنده تصاویر و کهن الگوهای ذهن او نسبت به فضای جامعه و کنش ها و منش های انسان امروزی است.

Keywords:

موتیف , احمد عزیزی , مثنوی , غزلیات , آیینه , حیرت.