بررسی نقش انگیزشی سیاست های تشویقی در روند نوسازی و بازسازی بافت فرسوده در سالهای ۱۳۹۰تا ۱۳۹۲ در منطقه ۱۷ شهر تهران- محله بلورسازی

شکل گیری محیطی امن و مطلوب برای زندگی شهروندان از اهداف توسعه پایدار شهری است و بافت های فرسوده با داشتن معضلات گوناگون یکی از عوامل عدم توسعه شهر می باشند. در سالهای اخیر با توجه به تحولات سریع فن آوری و به تبع آن مطرح شدن نظریه توسعه پایدار شهری، اهمیت نوسازی و احیاء بافتهای فرسوده و ناکارآمد بیش از پیش حائز اهمیت می گردد. هدف از این مقاله بررسی روند صدور جواز ساخت و ساز در سالهای ۹۰ تا ۹۲ در محله بلورسازی منطقه هفده تهران می باشد. این مقاله سعی دارد با استناد به سند راهبردی توسعه محلات، بررسی آماری و جمع آوری اطلاعات مستند در بافت فرسوده محله مورد مطالعه، روند نوسازی و بهسازی این بافت ها را از ( ابتدای سال ۱۳۹۰ تا پایان سال (۱۳۹۲ بررسی نماید. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که سیاست گذاری های کلان و ارائه بسته های تشویقی منجر به افزایش مشارکت مردم در امر نوسازی بافتهای فرسوده گردیده است.

Keywords:

نوسازی , بازسازی , بافت فرسوده , توسعه پایدار شهری