محمدرضا پناهی بروجنی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی ایمنی، بهداشت و محیط زیست، موسسه آموزش عالی نقش جهان، بهارستان، اصفهان، ایران

سیستمهای مدیریت ایمنی امروزه یک موضوع تحقیقاتی رایج هستند , که از یک ساختار ابتدایی به یک عامل اساسی در جریان های جدید مدیریت کسب وکار تبدیل شده است. سازمانها اهمیت سازماندهی تکنیکها و منابع خود تحت یک سیستم مدیریت ایمنی با مدلهایی مشابه با دیگر سیستم های صدور گواهینامه مانند خانواده ایزو ۹۰۰۰ را درک کرده اند. هدف این تحقیق دانستن شرایطی است که اتخاذ یک سیستم مدیریت ایمنی , چه تحت اصول , اعتقادات و ارزش های مدیریت کیفیت کلی و یا در نتیجه پیاده سازی و کاربرد تکنیکهای مدیریت ایمنی ضروری , یعنی , فرآیندهای ارزیابی ریسک , فرض مسئولیت ایمنی و آموزش ایمنی را تسریع میکند . ثابت شده است که شرکتهایی که در محیط های مدیریت کیفیت جامع عمل می کنند به احتمال بیشتری یک سیستم مدیریت ایمنی را نسبت به آنهایی که شیوه های مدیریت ایمنی کلیدی را در انزوا به کار می برند اتخاذ میکنند . نتایج پتانسیل مدیریت کیفیت جامع را برای ارتقا یک سیستم مدیریت ایمنی با خودش , حتی در غیاب شیوه های هستهای اثبات شده , نشان میدهد. نتایج بسیار مقاوم هستند و به حفظ اصول الگوی کیفیت در زمانی که مدلهای جاه طلبانه بیشتری را براساس مدیریت کلی مثل مدیریت ایمنی کلی دنبال میکنند , پیشنهاد میکنند.

مدیریت کیفیت جامع، سیستم مدیریت ایمنی، مدیریت ایمنی جامع، فرایند ارزیابی ریسک، مسئولیت های ایمنی، آموزش ایمنی