مدیریت منابع انسانی و رفاه کارمندان: به سوی یک چارچوب تحلیلی جدید

مدل منافع متقابل نشان می دهد که مدیریت منابع انسانی باید هم به نفع افراد و هم به نفع سازمان ها باشد. بااین حال، مدل های غلب در نظریه مدیریت منابع انسانی و تحقیقات تا حد زیادی بر روی روش های بهبود عملکرد با توجه به نگرانی های کارمندان به عنوان یک ملاحظه ثانویه، تمرکز می کنند. علاوه بر این فشارها، در محل کار و در جامعه به طور گسترده تهدیدی رو به افزایش برای سلامت کارکنان ایجاد می کنند. اگر بخواهیم نگرانی های کارمندان و تهدیدهای مربوط به رفاه را جدی بگیریم، یک چارچوب تحلیلی متفاوت برای منافع انسانی مورد نیاز است این مقاله یک رویکرد جایگزین برای مدیریت منابع انسانی تعیین می کند که به شیوه های طراحی شده برای بهبود رفاه و رابطه شغلی مثبت اولویت می دهد و پیشهاد می کند که هر دو عنصر ضروری هستند شواهد ومدارک برای حمایت انتخاب عمل ها و بحث در مورد اینکه این ها همچنین پتانسیل بهبودعملکرد فردی وسازمانی را حفظ می کنند، ارائه شده است. بنابراین مسیری متفاوت را به به سوی منافع متقابل پیشنهاد می کند مفاهیم تحقیق و سیاست در این رویکرد مورد بحث قرار می گیرند.

Keywords:

مدیریت منابع انسانی , رفاه , رابطه کاری , منافع مشترک , کارایی