فرضه پیوستاری خودشیفتگی، ارزش خود و شفقت خود

این پژوهش به منظور بررسی فرضیه پیوستاری خودشیفتگی انجام گرفت. ارتباط سه سازه خودشیفتگی، ارزش خود و شفقت خود در دو گروه بالینی و غیر بالینی مورد بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه هایی جهت سنجش خودشیفتگی (ناپایداری هدف، و برتری)، ارزش خود، شفقت خود به گروه نمونه داده شد. گروه نمونه شامل ۲۸۵ نفر بود، که ۱۴۹ نفر آنها جز جمعیت غیربالینی از کارمندان ادارات و ۱۳۶ نفر نیز جز جمعیت بالینی و از مراجعین کلینیک های روانشناسی/ روانپزشکی بودند. همانگونه که انتظار میرفت، نتایج نشان داد که بین مولفه های خودشیفتگی با ارزش خود و شفقت خود رابطه منفی وجود دارد. فرایندهای خودشناسی که عبارتند از خودشناسی انسجامی، بهشیاری و خودمهارگری، در ارتباط بین خودشیفتگی با ارزش خود و شفقت خود نقش واسطه ای ایفا میکنند که با کنترل سه متغیر یاد شده، ارتباط بین خودشیفتگی با شفقت خود و ارزش خود کاهش بیشتری هم پیدا میکند. روش آماری به کار رفته در پژوهش حاضر، روش تحلیل مسیر است.

Keywords:

خودشیفتگی , شفقت خود , ارزش خود , فرضیه پیوستاری