محمدحسین خسروپناه - عضوهیئت علمی ومدیرگروه رشته کودکیاری دانشگاه آزاد اسلامی دزفول -پزشک
رضا قربان شوهی زاده - کارشناس مسئول واحد بهداشت روان مرکزبهداشت دزفول
احسان بهرام پور - کارشناس آماروکامپیوتر
اسماعیل حسن نژاد - کارشناس ارشد زبان انگلیسی

مقدمه:سلامتی براساس تعریف سازمان جهانی بهداشت عبارتست از رفاه کامل جسمی روانی واجتماعی ونه تنها نبود بیماری یا ناتوانی. بهداشت روانی یا روانپزشکی پیشگیری به کلیه روشها وتدابیری اطلاق می شود که برای جلوگیری از ابتلا به بیماریهای روانی بکار می رود. اپیدمیولو ژی یا همه گیر شناسی اختلالات روانی، شاخه ای از پژوهش در علوم رفتاری است که نحوه توزیع این بیماریها در جامعه را مورد مطالعه قرار می دهد،وهدف آن پی بردن به نیازهای بهداشتی وتعیین حجم مشکل بهداشت روان در جوامع است. مواد وروشها:این مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی ومقطعی بوده ونمونه مورد بررسی به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای منظم انتخاب شد .حجم نمونه 246 خانوار بود. ابزار بکار گرفته پرسشنامه سلامت عمومی 28 سوالی GHQ-28 بود که چهار مقیاس سلامت جسمانی اضطراب ،عملکرد اجتماعی وافسردگی را مورد سنجش قرار می دهد. بحث ونتیجه گیری: هر 4 مقیاس روانی مورد مطالعه در شهر شایعتر از روستا بود ولی سه مقیاس اختلال در سلامت جسمانی، اضطراب وافسردگی در مونث شایعتر ولی اختلال در عملکرد اجتماعی در مذکر شایعتر بود. بیشترین فراوانی در اختلال اضطرابی وبعدسلامت جسمانی وبعد عملکرد اجتماعی وکمترین فراوانی در افسردگی بود.وجود سطح معنی داری بین سلامت جسمانی با سن وتاهل وتحصیلات که در مورد تحصیلات ضریب همبستگی منفی بود، بدان معنی است که افراد جوانتر ومتاهل وبا سواد از سلامت جسمانی بالاتری بر خوردارهستند . وجود سطح معنی داری بین عملکرد اجتماعی با جنس با همبستگی منفی بدان معنی است که افراد مذکر عملکرد اجتماعی بهتری دارند.وجود سطح معنی داری بین افسردگی با سن ووضعیت تاهل با همبستگی منفی بدان معنی است که در افراد مجرد ومسن افسردگی زیادتر است . همچنین وجود سطح معنی داری بین سلامت جسمانی با اضطراب وعملکرد اجتماعی بیانگر اینست که افراد از نظر جسمی سالمتر، اضطراب کمتر وعملکرد اجتماعی بهتری دارند. وجود سطح معنی داری بین اضطراب با عملکرد اجتماعی وافسردگی بیانگر اینست که افراد مضطرب عملکرد اجتماعی پایین تر وافسردگی بالاتری دارند.وجودسطح معنی داری بین عملکرد اجتماعی با سلامت جسمانی، اضطراب وافسردگی بیانگراینست که هر قدرسلامت جسمانی بیشتر، اضطراب وافسردگی کمتر باشد، عملکرد اجتماعی بهتر خواهد بود. وجود سطح معنی داری بین افسردگی با اضطراب وعملکرد اجتماعی بیانگر اینست که در افراد با اضطراب کمتر وعملکرد اجتماعی بالاتر، افسردگی هم کمتر خواهد بود

اپیدمیولوژی، اختلالات روانی، سلامت جسمانی، عملکرد اجتماعی