سرمایه گذاری مستقیم خارجی در ایران و ارزیابی عملکرد قانون تشویق و حمایت از سرمایه گذاری خارجی مصوب سال ۱۳۸۱

با توجه به نیاز مبرم کشورهای درحال توسعه به منابع سرمایه ای همچون سرمایه گذاری مستقیم خارجی، جمهوری اسلامی ایران نیز لزوم دستیابی به هدف پیش گفته را در صدر سیاست های اقتصادی خود قرار داده است. این پژوهش به بررسی آمار جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی در ایران طی دو دهه اخیر و ارزیابی عملکرد قانون تشویق و حمایت از سرمایه گذاری خارجی مصوب سال ۱۳۸۱ می پردازد. روش مورد استفاده در تحقیق حاضر توصیفی- تحلیلی بوده و اطلاعات با شیوه کتابخانه ای و اسناد کاوی جمع آوری گردیده است. لیکن برای آزمون فرضیه اول از آمار منتشر شده توسط سازمان های معتبر ملی و بین المللی از جمله بانک جهانی، آنکتاد و بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران در قالب رسم نمودار وجدول وتوصیف و تشریح آن استفاده شده است. همچنین برای آزمون فرضیه دوم از روش آماری مقایسه میانگین (آزمون t مستقل) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد، علیرغم ایجاد بسترسازی های مناسب در کشور برای جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی همچون قانون مصوب سال ۱۳۸۱، جمهوری اسلامی ایران طی دو دهه اخیر در جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی عملکرد مناسب و قابل قبولی در مقایسه با آمار جهانی و کشورهای منطقه خاورمیانه نداشته است.

Keywords:

سرمایه گذاری مستقیم خارجی , قوانین سرمایه گذاری , قانون تشویق و حمایت از سرمایه گذاری خارجی , اقتصاد ایران , آزمون t مستقل