بهینه سازی القای ریشه های موئین در زرین گیاه (Dracocephalum kotschyi Boiss) و تاثیر L آرژنین بر رشد آنها

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 600

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

TICNF05_022

تاریخ نمایه سازی: 4 تیر 1400

Abstract:

تحقیقات اخیر دارویی خاصیت ضد سرطانی فلاونوئیدهای متوکسی موجود در قسمت های مختلف گیاه زرین گیاه یابادرنجبویه دنایی را اثبات کرده اند. برداشت بی رویه گیاه از رویشگاه های طبیعی و مناطق پراکنش محدود گیاه از مهمتریندلایل در معرض انقراض گیاه می باشند و ضرورت تحقیقات بیشتر بر روی این گیاه را موجب شد. این مطالعه با هدف استفادهاز روشهای مختلف مانند تولید ریشه های موئین به صورت کاملا تصادفی در سه فاز در آزمایشگاه کشت بافت گیاهی گروهزراعت و اصلاح نباتات پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران در سال ۹۷-۹۸ انجام شد. به منظور بررسی تاثیرسن ریز نمونه، گیاهچه های سترون شده در سن های (دو هفته ای، سه هفته ای و پنج هفته ای) برای تهیه ریز نمونه هایهیپوکتیل استفاده شد. فاز دوم نیز تاثیر چهار نوع ریز نمونه شامل کوتیلدون، هیپوکوتیل، برگ با دمبرگ و میانگره دوهفته ایتهیه شده از گیاهچه های سترون شده در محیط کشت پایه MS بدون هورمون بررسی شد. در فاز سوم نیز به منظور تعیین مناسب ترین محیط هم کشت جهت القاء ریشه مویین از محیط کشت MS همراه با غلظت های مختلف اسید آمینه L- آرژنین (غلظت های ۰، ۰/۵، ۱ و ۱/۵ میلی مولار) استفاده شد. نتایج نشان داد، رشد گیاهچه ها در محیط کشت پایهء مختلف متغیر بوده و بیشترین زیستتوده در محیط کشت ۱/۲MS به دست آمد. نتایج بهینهسازی روشهای مختلف القای ریشهءموئین نیز مشخص نمود، تولید ریشهءموئین در زرینگیاه تحت تاثیر نوع ریز نمونه، سن ریز نمونه و محیط کشت است. بیشترین درصد القاء ریشهءموئین در محیط کشت ۱/۲MS حاوی ۱میلی مولار اسید آمینه L- آرژنین (۴۶/۹۳ درصد) و ریز نمونه، هیپوکوتیل دوهفته ای (۷۳/۵۵ درصد) درصد) و کمترین درصد القاء ریشه در ریزنمونه های برگ پنج هفته ای (۱۴/۶۶ درصد) ثبت شد؛ بنابراین میتوان برای افزایش تولید ریشه موئین در این گیاه از نمونه هیپوکوتیل دو هفته ای و محیط کشت ۱/۲MS و حاوی ۱ میلی مولار آرژنین استفاده نمود.

Authors

منیژه سبکدست

استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

هدی السادات کیانی

دانشجوی دکتری گروه زراعت و اصلاح نباتات پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

منصور امیدی

استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

معصومه اسدی آقبلاقی

دانشجوی دکتری گروه زراعت و اصلاح نباتات پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران