ذخیره شناختی: ذخیره ای برای حفاظت در برابر اختلالات شناختی پیشرو

اصطلاح «ذخیره شناختی» در سال های اخیر به کرات در حوزه اختلالات شناختی و دمانس به کار می رود. بارها مشاهده شده است که بیماری با دمانس مراجعه نموده است ولی عملکرد شناختی ایشان در مواجهه با امور زندگی و همچنین آزمون های شناختی ابجکتیو بسیار بهتر از میزان آسیب مورد انتظار بر اساس یافته های تصویربرداری می باشد. برای توجیه این عدم تناسب، اصطلاح «ذخیره شناختی» به کار می رود. چنانچه از معنای لغوی این کلمه بر می آید، ذخیره ای برای امور شناختی است که می توان به خرج آن، در مواردی که اختلال پیش رونده شناختی بروز می نماید، از آسیب در توانمندی های شناختی به دور بمانیم. البته این میزان ذخیره شناختی، بالاخره توان م قابله با آسیب پیش رونده را نخواهد داشت و علایم خود را نشان خواهند داد. ذخیره شناختی ارتباط مستقیم با سطح تحصیلات و عملکرد شغلی دارد. هرچه سال های تحصیل بیشتر باشد و فرد دارای شغلی با درگیری های اجتماعی بیشتر باشد، ذخیره شناختی بالاتر است. البته نقش عوامل ژنتیکی و بالاتر بودن هوش (چه IQ و چه EQ) را نیز نمی توان نادیده گرفت. شرکت در فعالیت های داوطلبانه اجتماعی مثل امور خیریه و انجام مهارت های ظرفیت نیز در ارتقای ذخیره شناختی موثرند. در این فرصت می خواهیم تا انواع ذخیره شناختی، عوامل موثر در ارتقای آن و تاثیر آن در زمان بروز اختلال شناختی را بررسی نماییم.

Keywords:

ذخیره شناختی , ارتقای شناختی