سمیه مهتدی - دانشجوی دکتری تکنولوژی آموزشی، دانشگاه علامه طباطبائی
محمد جمشیدی مقدم - دانشجوی دکتری تکنولوژی آموزشی، دانشگاه علامه طباطبائی

در طی چند سال اخیر، پیشرفت های قابل توجهی در فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی به وجودآمده است. با افزایش استفاده از فناوری های مدرن ارتباطی، واژه های جدیدی چون یادگیریالکترونیکی و یادگیری سیار متولد شد. علیرغم گسترش استفاده از این روش در فرآیند آموزشضروری است ضمن بهره گیری از فواید آن از جمله سهولت حضور در کلاس های برخط،انعطاف پذیری آموزش و یادگیری، محتواهای متنوع، وجود فعالیت های سرگرم کننده و جذاب و... به این نکته نیز توجه کرد که اگرچه کاربرد و استفاده از این نوع آموزش ها منجر به تحولاتوسیعی در آموزش می شود، اما مسائل و چالش هایی نیز فراروی حرکت مدارس به سمت استفادهاز این نوع آموزش ها قرار دارد. یکی از مسائل و چالش های اساسی پیش روی کاربرد و بهره گیریگسترده از یادگیری سیار در مدارس، احساس نیاز دانشآموزان به همراه و همکار در طی آموزشاست. در اغلب محیط های یادگیری الکترونیکی، یادگیرندگان به تنهایی فعالیت می کنند و گاهانیازمند دریافت راهنمایی، کمک و حتی تشویق هستند. اگر یادگیرنده تنها در محیط یادگیری رهاشود امکان کسالت از تنهایی، خستگی از عدم درک محتوای آموزشی و در نهایت ترک محیطیادگیری وجود دارد. لذا می بایست به نحوی یادگیرنده را در محیط یادگیری حفظ کرد و درمواقع نیاز به وی یاری رساند. با توجه به تحقیقات متنوعی که در زمینه حضور عامل آموزشی درمحیط های یادگیری الکترونیکی وجود دارد و تاثیر آن بر یادگیری، به نظر می رسد می توان از اینامکان جهت حل مشکلات گفته شده، درگیرسازی یادگیرنده و بهبود یادگیری وی استفاده نمود.

آموزش، یادگیری سیار، درگیر سازی، یادگیرنده