ارائه مدل پیش بینی ظرفیت ایستگاه های راه آهن (مطالعه موردی: ایستگاه راه آهن مشهد با درنظر گرفتن افق طرح ۱۴۰۴)

امروزه سیستم های حمل و نقل ریلی از اهمیت ویژه ای به خصوص در زمینه جابجایی مسافر برخوردار است. از آنجا که هزینه احداث ایستگاه ها و یا حتی خطوط جدید بخش عظیمی از هزینه ها را در بر می گیرد، باید سعی شود تا با تخمین و برآورد بهینه، بهترین عرضه را برای تقاضا در آینده بر اساس عوامل مختلف جمعیتی، فعالیتی، اقتصادی و ... پیش بینی نمود. هدف این پژوهش، توسعه، بهینه سازی و استفاده حداکثری از ظرفیت سیستم ریلی و ظرفیت ایستگاه ها با استفاده از پیش بینی تقاضای سفر حمل و نقل ریلی و عوامل موثر بر آن می باشد. جامعه آماری در این تحقیق کلیه مسافران ریلی ورودی و خروجی به مشهد در سال های ۱۳۹۷-۱۳۹۲ در نظر گرفته شده است . آلفای کرونباخ جهت بررسی پایایی متغیرها و آزمون KMO جهت تعیین همبستگی مناسب متغیرها درنظر گرفته شد. با توجه به اینکه روش تحقیق حاضر توصیفی بوده جهت تجزیه و تحلیل فرضیه ها، برای آزمون فرضیات از آزمون های همبستگی و معناداری رگرسیون استفاده شده و ابزار انجام این توصیف و تحلیل داده نرم افزار SPSS بوده است. پس از بررسی و نتایج تحلیل عاملی مشخص شد که عواملی نظیر جمعیت، تولید ناخالص داخلی، قیمت بلیط قطار مشهد تهران، نسبت تعداد شاغلین (درصد)، طول راه های سریع السیر و اصلی (کیلومتر) و سال از اهمیت بالاتری برخوردارهستند. با توجه به تحلیل رگرسیون و ارایه مدل پیشنهادی، سه متغیر نسبت سال، جمعیت و قیمت بلیط قطار مشهد تهران در ارتباط با این تحقیق در نظرگرفته شد که دارای سطح معناداری زیر ۵ درصد هستند. همچنین با استفاده از فرمول مدل پیشنهادی در افق ۱۴۰۴ ایستگاه راه آهن مشهد نسبت به سال پایه ۱۳۹۷ ، ۳۲.۰۷ درصد با افزایش تقاضا روبرو خواهد شد.

Keywords:

حمل و نقل ریلی , ایستگاه راه آهن مشهد , ظرفیت سنجی , مدل سازی