ریحانه ایزدی - دانشجوی مقطع دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی

این مطالعه چگونگی تغییرشرایط محل زندگی و چگونگی ارتباط شرایط محل زندگی با فعالیت بدنی و بهداشت روانی را در طی همه گیر کوئید ۹۱ در میان آمریکایی ها بررسی کرده است. نتایج عمده بر اساس فقر در محله طبقه بندی شد و از مدلهای رگرسیون برای ارزیابی ارتباط بین شرایط محله و تغییر آن ها در طی همه گیری و نتایج فعالیت بدنی و بهداشت روانی استفاده شد. نتایج نشان می دهد که محله های مرفه تر قبل از شیوع شرایط بهداشتی بهتر و تغییرات مثبت بیشتری را در طی شیوع داشته اند. شرایط محله ای ارتقا دهنده سلامت با فعالیت بدنی بالاتر و فعالیت بدنی متوسط و عدم وجود شرایط منفی در محله مانند جرم، خشونت و ترافیک با خطر کمتری از مشکلات روانی از جمله تنهایی، افسردگی و اضطراب همراه بود. مشکلات بهداشت روان نیز به طور قابل توجهی با ابتلا به کووید ۹۱ و میزان مرگ ومیرناشی از آن و درآمد خانوار ارتباط داشت. یافته های ما نشان می دهد که کاملا ممکن است که اختلاف بین فعالیت بدنی و سلامت روان در هر محله براثر همه گیری افزایش پیدا کند و بیشتر بار این افزایش بر روی دوش محله هایی که ازلحاظ اقتصادی اجتماعی وضعیت نامناسب تری دارند افتاده باشد.

کوید ۹۱, شرایط همسایگی, فعالیت بدنی, سلامت روان