آمنه میان آبادی - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد هواشناسی کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد
محمد موسوی بایگی - عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد
مهرنوش اقتداری - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد هواشناسی کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

حداکثر بارش محتمل ، حداکثر ارتفاع بارندگی ممکن است که می تواند در یک منطقه ی رخ دهد. اهمیت حداکثر بارش محتمل در طراحی سرریزها و ساختمآن های ذخیره و توزیع آب، غیرقابل انکار است. بنابراین باید ساختمآن های ذخیره و توزیع آب به گونه­ای طراحی شود که بتواند حداکثر سیل روی داده را بدون هیچ آسیبی تحمل نماید. روش­های مختلفی برای محاسبه ی ی حداکثر بارش محتمل وجود دارد که به طور کلی به دو دسته سینوپتیکی (همگرایی) و آماری تقسیم می شود. روش آماری موسوم به روش هرشفیلد هنگامی استفاده می شود که تنها داده­های موجود، مقادیر بارندگی بوده واین داده ها به اندازه ی کافی در اختیار باشد. روش همگرایی به دلیل استفاده از پارامترهای بیشتر جهت تخمین حداکثر بارش محتمل از دقت بیشتری برخوردار است. دراین مقاله با استفاده از تحقیق انجام گرفته توسط سازمان هواشناسی کشور برای محاسبه ی مقدار  به روش همگرایی در حوضه ی خواف و کال شور و با توجه به داده های مقدار بارش ۲۴ ساعته ی ایستگاه­های باران سنجی حوضه ی، مقدار  برای زیرحوضه ی های منطقه ی محاسبه ی گردید. داده­های حداکثر بارش ۲۴ ساعته از ایستگاه­های همدیدی و اقلیم­شناسی استان خراسان رضوی اخذ گردید. مقدار حداکثر بارش محتمل به دو روش هرشفیلد اول و دوم نیز محاسبه ی گردید و بین نتایج حاصل مقایسه صورت گرفت. نتایج نشان داد که مقادیر به دست آمده از روش هرشفیلد اول و دوم تفاوت زیادی با هم دارند. از آنجا که مقادیر به دست آمده به روش همگرایی دقیق تر است، با مقایسه ی انجام شده مشخص شد که مقادیر  به دست آمده به روش هرشفیلد دوم به روش همگرایی نزدیک­تر است.

حداکثر بارش محتمل, روش آماری, روش سینوپتیکی, روش هرشفیلد, خراسان رضوی