زهرا فیضی - کارشناس ارشد، گروه آموزشی مدیریت مناطق بیابانی، مرکز تحقیقات بین المللی بیابان، دانشگاه تهران
امیررضا کشت کار - دانشیار، گروه آموزشی مدیریت مناطق بیابانی، مرکز تحقیقات بین المللی بیابان، دانشگاه تهران
علی افضلی - کارشناس ارشد، گروه آموزشی مدیریت مناطق بیابانی، مرکز تحقیقات بین المللی بیابان، دانشگاه تهران

از دیرباز مهار سیلاب و تغذیه مصنوعی از مهمترین اهداف مورد نظر در سامانه های پخش سیلاب در مناطق خشک و نیمه خشک بوده است. لذا، تعیین مکان های مناسب جهت اجرای سامانه ­های پخش سیلاب بر اساس معیارها و شاخص های گوناگون از اهمیت بسیاری برخوردار می­ باشد. برای نیل به این هدف، استفاده از سامانه­ های تصمیم گیری چندمعیاره و سامانه اطلاعات جغرافیایی ضروری است. در این تحقیق، هفت عامل درصد شیب، نفوذپذیری سطحی، قابلیت انتقال آب در آبرفت، کیفیت آبرفت، کاربری اراضی، حجم رواناب و ضخامت لایه هوادار به ­عنوان عوامل موثر و معیارهای اصلی در مکان یابی مناطق مستعد پخش سیلاب و تغذیه مصنوعی در محدوده جنوبی دشت کاشان با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی به صورت زوجی مقایسه شده و وزن هر کدام محاسبه شد. سپس، این لایه ها در محیط سامانه اطلاعات جفرافیایی طبقه بندی شده و نقشه آن­ ها تهیه شد. نتایج حاصل از اولویت بندی نشان داد که معیار کاربری اراضی با وزن ۰.۳۹ به عنوان مهمترین معیار در تعیین مکان های مناسب پخش سیلاب تعیین شد. همچنین، نتایج حاصل از ادغام و وزن دهی نقشه ها نشان داد که ۷۰ درصد محدوده مورد مطالعه از نظر پخش سیلاب در طبقه مناسب قرار دارند.

تصمیم گیری چندمعیاره, تغذیه مصنوعی, سیستم اطلاعات جغرافیایی, مکان یابی, منطقه خشک و نیمه خشک