مجید رمضانی آرانی - دانش آموخته ارشد مدیریت دولتی
محسن محمدیان ساروی - استادیار گروه مدیریت دولتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

نارضایتی اجتماعی از جمله مهم­ترین اولویت های امنیتی برای مراجع تصمیم­گیر حاکمیتی و دستگاه­های اجرائی است. چه اینکه شناسائی عوامل موثر بر بروز نارضایتی به نحو وثیقی می تواند در مدیریت این چالش و جلوگیری قرار گرفتن نارضایتی اجتماعی بر بسترهای سیاسی و بازیگران خارجی موثر باشد. در این میان یکی از عمده ترین ریشه های بروز نارضایتی را می توان در حوزه اقتصاد و معیشت مشاهده نمود. بر این اساس هدف اصلی این پژوهش؛ شناسایی و اولویت بندی عوامل اقتصادی موثر بر بروز نارضایتی اجتماعی هست. این پژوهش به لحاظ طبقه بندی برمبنای هدف، کاربردی است و به لحاظ طبقه بندی برمبنای روش یک تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق برای بررسی عوامل اقتصادی موثر بر نارضایتی را شهروندان تهرانی تشکیل می دهند. نمونه گیری این پژوهش از روش تصادفی ساده (در دسترس) و حداقل حجم نمونه موردنیاز با توجه به فرمول کوکران برابر ۳۸۴ نفر محاسبه شده است. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه های استاندارد بوده که روایی آن ها از طریق روایی صوری و محتوایی و پایایی آن ها نیز از طریق ضریب آلفای کرون باخ و پایایی ترکیبی مورد تائید قرار گرفت. داده های گردآوری شده از طریق نرم افزار spss و Smart-PLS مورد تحلیل قرار گرفتند و با کمک مدل سازی معادلات ساختاری فرضیه های تحقیق بررسی شدند. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد؛ عوامل اقتصادی نامطلوب از قبیل بیکاری، رکود، تورم، فقر، افزایش شکاف طبقاتی، کاهش ارزش پول ملی و رانت بر بروز نارضایتی اجتماعی در شهر تهران تاثیر دارند.

نارضایتی, نارضایتی اجتماعی, عوامل اقتصادی, مدیریت