سیدحمیدرضا صادقی - استاد گروه مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس
زینب کریمی - دانش آموختگان کارشناسی ارشد گروه مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس
زهرا هاشمی آریان - دانش آموختگان کارشناسی ارشد گروه مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس

سالانه مقدار زیادی خاک از سطح حوزه های آبخیز به وسیله عوامل فرسایشی شسته می شود. لذا، اعمال روش های مدیریتی مناسب برای مهار فرسایش خاک ضروری است. یکی از راه کارها و فناوری های جدید برای مهار فرسایش خاک، استفاده از اصلاح کننده های اقتصادی و دوست دار محیط زیست است. بر همین اساس، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی عملکرد کاربرد ترکیبی پلی آکریل آمید (شش گرم بر متر مربع) و ورمی کمپوست (۲۴ گرم بر متر مربع) در مقایسه ی کاربرد جداگانه هر یک از آن ها و همچنین شرایط عدم استفاده از افزودنی روی مهار رواناب و فرسایش از کرت های کوچک از شرایط آزمایشگاهی و روی یک خاک لومی رسی انجام پذیرفت. تیمارهای پژوهش تحت تاثیر بارندگی مصنوعی با شدت ۸۰ میلی متر بر ساعت و تداوم هشت دقیقه قرار گرفته و مقدار رواناب، غلظت رسوب و هدررفت خاک مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل نتایج آماری دلالت بر اثر معنی دار کلیه تیمارها (p=۰.۰۰) روی کاهش میزان رواناب، هدررفت خاک و غلظت رسوب خروجی داشت. همچنین، تاثیر کاربرد ترکیبی پلی آکریل آمید و ورمی کمپوست بر رواناب و غلظت رسوب بیش از اثر آن بر رواناب بود.

اصلاح کننده, افزودنی زیستی, حفاظت خاک, شبیه ساز باران, هدررفت خاک