تعیین ارتباط متغیرهای تاثیرپذیر رضایت شغلی کارکنان دانشگاه تهران از سبک رهبری با تکیه بر نیاز به موفقیت

رضایت شغلی کارکنان، یکی از شاخص های اثربخشی مدیریت و رهبری در سازمان است. لازم است مدیران با اتخاذ سبک رهبریمشارکتی، رضایت شغلی کارکنان دانشگاه تهران را افزایش داده و در نهایت باعث افزایش کارآیی، بهره وری و تعهد سازمانی کارکنانشوند تا آنها نیز کیفیت ارائه شده به استاد و دانشجو را افزایش دهند. هدف از این پژوهش، یافتن سبک های رهبری مورد استفادهمدیران و میزان رضایت شغلی کارکنان و پیشنهاد سبک رهبری اثربخش به مدیران می باشد. به طور کلی روش انجام این پژوهشپیمایشی است. قلمرو مکانی آن دانشگاه تهران و قلمرو زمانی آن سال ۱۳۹۹ است. سطح پژوهشات کاربردی است. جامعه آماریپژوهش تعداد ۳۴ واحد از مدیریت های میانی دانشگاه تهران است و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بوده و متغیر مستقل پژوهشسبک رهبری مدیران و متغیر وابسته آن نیاز به موفقیت کارکنان است. یافته های تحقیق نشان داد؛ که سبک های رهبری مدیران و ابتکارعمل کارکنان به احتمالاین ۹۵ /. درصد در دانشگاه از یک دیگر مستقل هستند و رابطه ای با هم ندارند. به منظور اطمینان بیشتر از امتیازابتکار عمل کارکنان در دو سبک رهبری ضابطه مدار وسبک رهبری رابطه مدارآزمون تفاوت میانگین به عمل آمد و مشخص شد کهفرضیه صفر مبنی بر یکسان بودن میانگین ابتکار عمل کارکنان در دو سبک رهبری رد نمی شود.، و نتیجه گیری شد که بین سبک هایرهبری مدیران و ابتکار عمل کارکنان در این دانشگاه رابطه ای وجود ندارد. و میانگین ابتکار عمل افراد در دو سبک رهبری با همیکسان بوده و تفاوت معناداری ندارد.

Keywords:

سبک رهبری مدیران , سبک رهبری کارآمد , رضایت شغلی , نیاز به موفقیت , رهبری رابطه مدار , رهبری ضابطه مدار , دانشگاه تهران