اثرات تغییر اقلیم و سیاستهای حفاظت از منابع آب بر سود کشاورزان با استفاده از مدلسازی اقتصادی-هیدرولوژیکی

سیاستگذاران در حوضه های آبریز خشک و نیمه خشک برای انتخاب و اجرای سیاستهای مناسب مدیریت منابع آب در جهت تطبیق با تغییر اقلیم با شرایط سختی مواجه هستند. اثرات سیاستها بر سود کشاورزان نقش موثری در پذیرش این سیاستها از سوی کشاورزان و عملیاتی سازی آنها در سطح حوضه دارد. در مطالعه ی حاضر به بررسی اثرات سیاستهای حفاظت منابع آب بر سود کشاورزان و همچنین پارامترهای هیدرولوژیکی حوضه آبریز زایندهرود پرداخته شد. برای این منظور از مدل ترکیبی هیدرولوژیکی-اقتصادی استفاده شد و اثرات سناریوی تغییر اقلیم A۲ با و بدون سیاستهای حفاظتی بر وضعیت هیدرولوژیکی حوضه و سود کشاورزان ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که تغییر اقلیم، عملکرد محصولات را بین ۰/۵ تا ۴ درصد کاهش، آب در دسترس مناطق را بین ۱۲ تا ۱۹ درصد کاهش و نیاز آبی محصولات را بین ۰ تا ۴ درصد افزایش خواهد داد. همچنین نتایج نشان داد که با اتخاذ سیاست تغییر تکنولوژی آبیاری در ترکیب با سیاست محدودیت مصرف منابع آب زیرزمینی میتوان اثرات تغییر اقلیم برسود کشاورزان در سطح حوضه را تعدیل و بازده برنامه ای بهینه کشاورزان در واحد سطح را ۵ درصد و کارایی اقتصادی مصرف آب را از ۵۲۸۳ به ۶۰۰۲ ریال بر مترمکعب بهبود بخشید. اما، اتخاذ سیاست افزایش قیمت آب علی رغم کاهش مصرف منابع آب نمیتواند بهبود سود کشاورزان در سطح حوضه و کارایی اقتصادی آب را ممکن سازد. بنابراین، اثبات بهبود سود و در نتیجه معیشت کشاورزان با اعمال سیاستهای ترکیبی حفاظت از منابع آب میتواند نقش موثری در تشویق کشاورزان به پذیرش این سیاستها، عملیاتی شدن مدیریت بهینه منابع آب و حل تضاد بین مصارف آب در حوضه ایفا کند.

Keywords:

سیاستهای حفاظت از منابع آب , تغییر اقلیم , سود کشاورزان , مدل ترکیبی هیدرولوژیکی-اقتصادی.