تحلیل اثرات گردشگری براقتصاد پایدار با تاکید برگردشگری روستایی

در عرصه زیستی- فضایی محیط های سکونتی به ویژه در جوامع در حال توسعه، نابرابری در توزیع منابع، امکانات و منافع ملی میان سکونتگاه های شهری و روستایی موجب بروز تنگناها و مشکلاتی در محیطهای روستایی و شکاف درآمدی میان این مراکز جمعیتی شده است. در نتیجه این مسائل و نابرابری ها و تضعیف فعالیتهای سنتی اقتصادی در مناطق روستایی مانند کشاورزی طی سه دهه قبل، بکارگیری راهکارهای جدید جهت تقویت پایه های اقتصادی مناطق روستایی را بیش از پیش ضروری کرده است. یکی از این راهکارها، توسعه و گسترش فعالیت گردشگری روستایی به عنوان جزئی از صنعت گردشگری است. گردشگری روستایی با توجه به روند افزایش تخریب روستاها سعی در احیای مناطق روستایی دارد و فرصتهای زیادی برای نیروی کار مازاد که مهارت کمی دارند ایجاد می کند. بنابراین، گردشگری میتواند به عنوان مهمترین استراتژی برای اشتغال زایی سریع در بعضی مناطق معرفی شود. در همین راستا نوشتار حاضر، به شناخت و تحلیل اثرات اقتصادی گردشگری در نواحی روستایی با استفاده از داده های کتابخانه ای پرداخته است. نتایج پژوهش نشان داد گردشگری علاوه بر حفظ ارزشها و باورها با ایجاد فرصت های شغلی و کسب درآمد محلی و توسعه ساختارهای زیربنایی امکان توسعه پایدار و یکپارچه روستایی را فراهم می سازد که میتواند نقش مهمی در کاهش فشارهای روحی و روانی شهرها و جلوگیری از مهاجرتهای بی رویه روستاییان به شهرها ایفا کند از این رو گردشگری روستایی با برنامه ریزی اصولی و شناسایی مزیتها میتواند نقش موثری در توسعه روستایی و گذر از اقتصاد تک محصولی به اقتصاد پایدار ایفا نماید.

Keywords:

اقتصاد پایدار , توسعه گردشگری , برنامه ریزی