مجید حسینعلی خانی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور بوئین زهرا

اصولا هدف رشد اقتصادی بالا بردن سطح زندگی مردم است، چون جامعه رشد پیدا می کند، انتظار می رود منابع در اختیار تعداد بیشتری از مردم قرار گیرد. در دسترس قرار گرفتن منابع بیشتر، تنها به صورت دستمزد و یا مصرف بیشتر نیست، بلکه دامنه آن جنبه های کیفی زندگی جامعه مانند بهبود بهداشت، آموزش، هنر و فرهنگ و... را نیز در بر می گیرد. در این میان توسعه پایدار به عنوان مفهومی تاثیرگذار و بحث برانگیز برای کسب و کار و سیاست به ظهور رسیده است و شناخت روبه رشدی برای یک تحول اساسی مورد نیاز است تا اثرات زیان بار زیست محیطی و اجتماعی ایجاد شده توسط شیوه های کسب و کار ناپایدار رایج حال حاضر را کاهش دهد . سرمایه گذاری یکی از مهمترین متغیرهای اقتصادی است که افزایش و یا کاهش آن به عنوان اصلی ترین عامل بروز رونق و یا رکود اقتصادی می باشد و در بخش های مختلف اقتصادی، سرمایه گذاری به عنوان اصلی ترین عامل تحرک و توسعه آن بخش مطرح می باشد. در این میان صنعت گردشگری قابلیت برنامه ریزی و استفاده از سرمایه های داخلی و خارجی را برای توسعه این بخش، دارا است . هدف پژوهش حاضر نقش گردشگری شهری در کارآفرینی و توسعه پایدار می باشد. نتایج نشان می دهد صنعت گردشگری به صورت مستقیم و غیر مستقیم در ارتقا و بهبود شاخص های اقتصادی کشور تاثیر می گذارد؛ به عبارت دیگر میتواند نقش به سزایی در توسعه و بهبود اقتصاد کشور داشته باشد؛ بنابراین با توجه بیشتر به آن می توان چرخه ی اقتصادی کشورها را به خوبی به گردش درمی آورد. به لحاظ اینکه گردشگری از لحاظ اقتصادی سبب ایجاد اشتغال و کاهش بیکاری و افزایش درآمد می شود در بسیاری از کشورها ی پیشرفته امروزه گردشگری نیروی اصلی بهبود و رشد اقتصادی کشورهای در حال توسعه محسوب می شود و با فراهم آوردن فرصتی راهبردی به اقتصاد محلی تنوع می بخشد و ایجاد درآمد می کند و باعث افزایش ارزش منابع وارد شونده به محی محلی می شود.

برنامه ریزی، گردشگری شهری، کارآفرینی، اشتغال زایی