نسا رخشاحق
کوثر فیروزنیا

مدارس بعد ازخانواده دومین نقش را در جهت مذهب گرایی افراد ایفا می کنند.اصلی ترین نظام آموزش و پرورش درکشور در جامعه ما گسترش و تعتق تربیت دینی نسل جواناست.جامع دین مدار برای تحقق اهداف و برنامه های خویش نیازمند انسان های دین باور است که درپرتوی تعالیم مذهبی تربیت شده و عطر روح بخش تربیت دینی را درون کودکان و نوجوانان استشمام کردهباشند.مسولیت بزرگ مدارس این است ک با ظهور و رشد صفات نادرست مبارزه کند.ما در جامع ای با دین مبین اسلام زندگی می کنیم، در جامع ما نشان های زیادی برای تربیت دینی نسلآینده وجود دارد. از جمله، فضاهای محیطی با وجود بناهای ساده مثل مساجد، حرم ها و... و وجود شخصیتهای دینی برجسته از جمله معصومین و علما و...کودکان از بچگی با این مکان ها آشنا شدند و اسم این مکان ها و شخصیت ها هم به گوششان خورده استو با آموزش و پذیرش اسلام، آداب آن را از کودکی در نسل آینده نهادینه کرد.در جامعه تمروزی به دلیل رخنه کردن فرهنگ غرب، نسل جدید؛ نسبت به فرهنگ غرب کم اهمیت تر شدهاند و این نظام آموزشی است که از کودکی با نسل آینده سر و کار دارد و می تواند با ترویج نظام درست برپایه اعتقادات و باور های اسلامی نسلی با عقاید راسخ اسلامی پرورش دهد.

باور های دینی، کودکان و نوجوانان، برنامه های آموزشی، تاثیر محیط، شخصیت های گوناگون